زلال وحی: بهای سعادت‎مندی(2) «أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَ لَمَّا يَأْتِكُمْ مَثَلُ الَّذِينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِكُمْ مَسَّتْهُمُ الْبَأْساءُ وَ الضَّرَّاءُ وَ زُلْزِلُوا حَتَّى يَقُولَ الرَّسُولُ وَ الَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ مَتى‌ نَصْرُ اللَّهِ أَلا إِنَّ نَصْرَ اللَّهِ قَرِيبٌ» (بقره/214)‌ «آيا گمان كرديد داخل بهشت مى‌شويد وحال آنكه هنوز مانند آنچه بر پپشينيان شما گذشت به شما نرسيده است؟! آنان گرفتار تنگدستى و ناخوشى شده و چنان زير و زبر شدند كه پيامبر و افرادى كه ايمان آورده و همراه او بودند، گفتند: يارى خدا چه وقت خواهد بود؟ آگاه باشيد كه يارى خداوند نزديك است.» نکته ها 4. هر بلايى را عطايى با وى است‌*هر كدورت را صفايى در پى است‌. زير هر رنجى، گنجى معتبر* خار ديدى، چشم بگشا گُل نگر. 5. در روايتى از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله مى‌خوانيم: «بهشت با سختى‌ها، پيچيده شده است.» و در روايت ديگرى آمده: «براى مؤمنان گرفتار در دنيا، چنان پاداشى است كه ديگران مى‌گويند: اى كاش اين سختى‌ها با سختى بيشترى براى ما بود.» آرى، مشكلات، عامل رشد و قرب و راه ورود به بهشت است. (منبع: تفسير نور)