🌷 نکته تفسیری صفحه ۴۱۷🌷 مجازات های تربیتی: «چوب معلّم» برای همه‏ ی ما عبارتی آشناست که جدّی یا شوخی آن را دیده یا وصفش را شنیده ایم. هرچند در روش های جدید آموزشی، اثری از چوب و فلک نیست، همیشه و همه جا، «تنبیه» ـ در کنار تشویق ـ یکی از بازوان مؤثر تربیت شمرده شده که در صورت انجامِ درست و بموقع می تواند آثاری مناسب در وجود افراد داشته باشد. این روش تربیتی را در افعال پروردگار حکیم نیز می توان مشاهده کرد. در واقع می توان گفت که خدای بزرگ، چهار نوع مجازات دارد. یک مجازات، مربوط به جهان پس از مرگ و مخصوص دشمنان و کافران لجوج و مغرور می شود که در حقیقت، کیفر انکار حق و ظلم و ستم و تجاوز آنان به بندگان خداست و از خشم و غضب خدا سرچشمه می گیرد و هیچگاه پایان نمی پذیرد. نوع دوّم نیز به جهان پس از مرگ مربوط می شود؛ با این تفاوت که مربوط به افرادی است که با خدا دشمنی نمی ورزیدند؛ بلکه به ‏سبب فریب خوردن از شیطان و هوس های زودگذر، به گناهانی دست زده اند که باید بر اساس عدالت خدا، مجازات آن ها را ببینند و پس از آن وارد بهشت شوند. سوّمین مجازات، مربوط به دنیا و امّت های گنهکار و افرادی است که به عمد و از روی لجاجت و پس از دیدن معجزات پیامبران، با خدا دشمنی می کنند. این افراد پس از تمام شدن مهلت مقرّر زندگی شان و صادر شدن فرمان عذاب از سوی خدا، همچون علفی خشک و بی مصـرف از مزرعه‏ ی دنیا درو و به زباله دان هستی ریخته می‌شوند؛ افرادی مانند قوم نوح، قوم لوط، قوم عاد و قوم ثمود. چهارمین نوع از مجازات های خدا ـ که آیه‏ ی مورد بحث به آن اشاره می¬کند ـ «مجازات های تربیتی» است؛ مجازات هایی که از لطف او برمی آیند. خدای مهربان برای هدایت بندگان خود، پیامبرانش را به سوی آنان روانه می کند. در این میان، گروهی ایمان می آورند، و گروهی راه انکار را پیش می گیرند. بر اساس آیات قرآن، معمولاً خدا به منکران و کافران مهلت می دهد و آنان را به برخی از مشکلات مبتلا می کند تا شاید این مشکلات باعث شود که از خواب غفلت برخیزند و از راه اشتباه خود بازگردند و به درگاه خدا توبه کنند؛ مشکلاتی مانند بیماری و قحط. آیه‏ ی 130 سوره‏ی اعراف می¬فرماید: «ما فرعونیان را به خشکسالی و کمبود میوه ها گرفتار کردیم تا مگر پند گیرند.» آیه‏ ی 94 همان سوره، در قالب یک قاعده‏ ی کلّی می فرماید: «ما در هیچ شهری پیامبری نفرستادیم مگر اینکه اهالی آن را به تهی‏دستی و سختی و رنج و بیماری دچار کردیم تا مگر [به پیشگاه ما] فروتنی و زاری کنند.» البتّه این مجازات ها معمولاً آخرین فرصتی است که به انسان ها داده می شود، و در صورت بی توجّهی، به سه نوع مجازات دیگر تبدیل خواهد شد. از روایات استفاده می شود که گاهی افراد باایمان نیز به سبب گناهان و اشتباهاتشان، دچار مشکلاتی می شوند تا متوجّه خطاهایشان شوند و توبه کنند. 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d