نقل از منتهی آلامال : در جنگ بدر کبری ، عتبه و برادرش شبیه و پسرش ولید بن عتبه از سپاه مشرکین ، برای آغاز نبرد ، بسوی سپاه اسلام رفتند . در مقابل ، سه نفر از طایفه انصار نیز به میدان آنان رفتند . عتبه به آنان گفت که شما از کدام قبیله هستید ، گفتند از انصار . عتبه به آنان گفت که شما هم شأن ما نیستید و خطاب به پیامبر گفت ، از پسرعموهای خودت ، نفراتی بفرست . پیامبر (ص) نیز امیرالمومنین علی (ع) ، حمزه سید الشهداء و عبیده بن الحارث بن عبدالمطلب را به میدان آنها فرستاد . علی ع با ولید بن عتبه ، حمزه با شیبه و عبیده بن الحارث ، با عتبه روبرو شدند . علی ع در اولین هجوم ، ضربه¬ای بر دوش ولید زد که ذوالفقار از زیر بغل ولید خارج شد . ولید نیز دست بریده خود را سخت بر سر علی ع زد و بجانب پدرش عتبه فرار کرد ، علی ع بدنبال او رفت و ضربه¬ای دیگر بر ران او زد که جان داد . اما حمزه و شیبه با هم درآویختند و چندان بر هم زدند و بگرد هم دویدند که تیغشان کند شد و سپرها بشکست . پس تیغ به یک سو افکندند و یکدیگر را گرفتند . چون مسلمانان نبرد آنان می دیدند ، علی ع را گفتند که به سوی عمویت حمزه برو و او نیز چنین کرد . چون حمزه به قامت از شیبه بلندتر بود ، علی گفت ای عم ، سرت را پایین آور و چون حمزه چنین کرد ، علی ع تیغی بر سر شیبه زد که نیمی از سرش بیفکند و او را هلاک کرد . اما عبیده چون با عتبه روبرو شد ، سخت با هم نبرد کردند . پس عبیده شمشیری سخت به سر عتبه فرود آورد که سر او را شکافت و عتبه نیز در این میان تیغی بر پای عبیده زد که ساقش را قطع نمود . از آن سوی چون امیرالمومنین از کار شیبه فارغ شد ، بسوی عتبه که نیمه جانی داشت ، رفت و او جان او را نیز بگرفت . عیدالله الاکبر ، عید ولایت مبارک باد