..عَنْ أَبِي بَصِيرٍ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ هَلْ لِلشُّكْرِ حَدٌّ إِذَا فَعَلَهُ اَلْعَبْدُ كَانَ شَاكِراً ؟ قَالَ نَعَمْ. قُلْتُ مَا هُوَ ؟ قَالَ: يَحْمَدُ اَللَّهَ عَلَى كُلِّ نِعْمَةٍ عَلَيْهِ فِي أَهْلٍ وَ مَالٍ وَ إِنْ كَانَ فِيمَا أَنْعَمَ عَلَيْهِ فِي مَالِهِ حَقٌّ أَدَّاهُ . ¤¤¤¤¤¤¤ ابابصیر می گوید: از امام صادق علیه السلام پرسیدم: آیا شکر حدّی دارد که وقتی بنده انجام داد سپاسگزاری محسوب شود؟ حضرت فرمود : آری. گفتم آن حد چیست؟ حضرت فرمود: خدا را برهر نعمتی که به او داده، چه در مال یا خانواده، حمد و ستایش کند و اگر به نعمتِ مالی، حقی تعلق گرفته آن را ادا کند. الکافی، ج۲، ص۹۵