به صورت طبیعی وقتی انسان موفقیتی به دست می‌آورد وسوسه می شود که نشان دهد این موفقیت در کار او بوده است؛ از طریق عکس یا فیلم یا چیزی از این قبیل... . می‌خواهد رد پای خودش را جاودانه کند. اما در مورد حاج عماد انگار زمان در همان دورانی جوانی اش مانده بود[و ۲۰ سال بود حاج عماد دیگر هیچ کاری نمی کرد!] هر چند موفقیت هایش ، بدون اینکه آن ها را به خودش نسبت دهد ،همچنان ادامه داشت . السید ادامه می دهد : حاج عماد با موفقیت هایش عکس نینداخت. او از خود پیروزی عکس گرفت ، نه از خودش در کنار پیروزی ! . وفیق صفا تعریف می کند که حاج رضوان طوری حاضر می شد که تیم مقابل او را [ در داخل جلسه ] نبیند . در سایه بود ، دوست داشتنی جا برای او. 📚 برگرفته از کتاب #فرمانده_در_سایه ☑️ مروری بر زندگی و شهادت #حاج_عماد_مغنیه 📇 انتشارات شهید کاظمی ✍🏻 گردآوری و ترجمه: وحید خضاب 🔰کانال شهید دهه هفتادی🔰 •••✾شهید جهاد مغنیه✾••• @jahadesolimanie