✳️ از بغداد تا قره باغ ١) پارسال همین روزها در بغداد راهپیمایی و شورش و تخریب و ... برپا بود آن هم به بهانه اعتراض به بیکاری و فساد دولت عراق و ناکارآمدی حکومت! امسال همان مشکلات هست اما بغداد آرام است و خبری از معترضان نیست! ظاهرا اصل مشکل، وجود یک نخست‌ وزیر مستقل و باهویت (عادل عبدالمهدی) بود که جایش را به یک چهره آمریکا پسند (مصطفی کاظمی) داد و به قول عراقی‌ها: خلص! ٢) اقدام ناجا در برخورد قانونی و قاطع با اشرار و اوباش رشت جای تقدیر دارد اما چرا قوه قضائیه در اجرای حکم شرعی این افراد تعلل می‌کند؟ مگر در فقه شیعه حکم افرادی که در جامعه وحشت و ترس ایجاد می‌کنند، «قطع ید و رجل، من خلاف» نیست؟ ٣) آیا وزارت امور خارجه در برابر اصابت مکرر خمپاره و ... به مناطق مسکونی ایران که در مجاورت رود ارس قرار دارد، احساس مسئولیت می‌کند؟ اگر پاسخ مثبت است پس چرا این حملات افزایش یافته؟ آیا این مشکل هم باید به دست نیروهای «تفنگ بدست» حل و فصل بشود؟ ۴) به نظر می‌رسد روحانی و حامیان اصلاح طلبش از به راه افتادن بحرانی مانند وقایع آبان ٩٨ استقبال می‌کنند! چون: * در چنين شورش‌هایی به جای روحانی و حامیانش، اصل نظام و مقدسات آن هدف لعنت و خشم قرار می‌گیرد و فشار از روی دولت برداشته می‌شود. * تنور انتخاباتی اصلاحات برای سال ١۴٠٠ با آتش این شورش‌ها گرم خواهد شد و اصلاح طلبان مانند «یک موجود خاص» از زخم‌های ایجاد شده بر پیکر جامعه بهره خواهند برد. ۵) اگر آنهایی که در تبریز به نام دفاع از جمهوری آذربایجان علیه ج.ا.ا شعار داده و به نیروی انتظامی حمله کردند را به جنگ قره باغ اعزام می‌کردند، آن وقت معلوم می‌شد « مرد» این میدان کیست؟ چون از ادا و اطوار این جماعت معلوم است که هنوز به جبهه نرسیده خود را تسلیم ارامنه خواهند کرد! "دکتر کوشکی" منبع: @bidariymelat 🔰کانال شهید دهه هفتادی🔰 •••✾شهید جهاد مغنیه✾••• @jahadesolimanie