🚌 #سفرنامه | سیستان سال‌هاست درگیر سیل هست! سیل بی‌تدبیری!
2⃣ #روز_دوم
🚌 شب را در نهبندان ماندیم. بعد از نماز صبح حرکت کردیم. تابلو تا چابهار را ٩٩۵ کیلومتر نشان می‌دهد. فاصله شهرها و روستاها در سیستان خیلی زیاد هست. مشکل بنزین با نبود کارت سوخت در بیشتر جایگاه‌ها دوچندان شده بود. خدا با ما بود و به‌زور جایگاهی با کارت سوخت پیدا کردیم و به‌سمت شهر دلگان حرکت و مهمان گروه جهادی محمد رسول الله شدیم.
🚌از بار اقلامِ تازه رسیده چند تا راش رفتیم. بعد از ناهار سیدسجاد بچه تهرون که ١٣سال مداوم در منطقه سیستان و بلوچستان فعالیت داشته و مثل کف دست از منطقه باخبر است سفره دلش را برایمان باز می‌کند: «مردم چهره درستی از این منطقه ندارند و این دو عامل بیشتر ندارد. ١.دشمن خائن ٢.دوست جاهل. دشمن ها که تکلیفشون مشخصه. دشمن باید دشمنیشو بکنه! دوست ها هم ناغافل تو زمین دشمن بازی می‌کنند!
🚌اصل بحثم اینه هرکی میاد اینجا دوربین‌ها رو درمیاره و فقط نقاط منفی رو نشون میده! فقط محرومیت‌ها رو روایت میکنه! این استان پر است از نقاط مثبت، پر از انسانیت! پر از استعداد! چرا مهمون نوازی مردم اینجا گفته نمیشه؟ چرا لباس بلوچ باید نماد فقر و تروریست باشه؟ چرا جوونای اینجا باید برای تحصیل فقط نگاهشون به تهران و شهرهای دیگه باشه و وقتی هم میرن دیگه برنمی‌گردن شهرشون؟ چرا کپر با این نمای زیبا و دلنشینش مظهر گردشگری سیستان نمیشه؟ چرا سازمان‌ها و گروه‌ها بدون هیچ شناختی از منطقه میان اینجا ساختمان‌سازی می‌کنند و بعدش هیچکس هم نمیره توش زندگی کنه؟ چرا خیریه‌ها، هلال احمر و بچه‌های جهادی با نگاه بالا به پایین به