براساس جهان بینی توحیدی معلوم شد که همان طور که وضع قانون الهی، یعنی وحی باید از طرف خدای خالق متعال باشد، مجری و امام آن نیز باید از طرف خدای سبحان تعیین و منصوب بشود. لذا انتخاب جانشین خاتم الانبیا کار خود آن حضرت هم نیست، پیغمبر ولیّ دین نیست، او رسول و فرستاده خدای سبحان است. از آن جهت که رسول است کار او ابلاغ وحی الهی برای مردم است، پیغمبر اکرم صلی الله علیه و اله برای خود جانشین انتخاب نمی‌کند، بلکه جانشین خود را - که از طرف حق تعالی منصوب شده است - به مردم معرفی می‌کند، جریان غدیر مسأله ابلاغ است، نه تعیین و انتصاب: «يا أيُّها الرسولُ بَلِّغ ما أُنزِلَ إليك مِن ربِّك و إن لم تَفعَل فما بَلَّغتَ رسالَتَه و اللهُ يَعصِمُكَ مِن الناس»؛ ما دین را با مسأله جریان امامت کامل کردیم، کار تو ای رسول فقط ابلاغ است، این شخص یعنی وجود مبارک حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب که در خط اول جریان امامت قرار دارد و امام منصوب از طرف ماست این انتصاب را باید به مردم ابلاغ کنی. بعد از این فرمود: حال با تثبیت امامت، دو محور اساسی دین، یعنی تفسیر و حفظ و حراست، و مجری دین بعد از ارتحال رسول خدا از خطر هر گونه انحراف و چالش نجات پیدا کرد، یعنی دین کامل شد و تا قبل از این دین کامل نبود. آن قدر این مساله مهم است که اگر این ابلاغ صورت نگیرد و مسأله امامت برای مردم تبیین نگردد، اصل اسلام در خطر جدی قرار می‌گیرد، زیرا اگر این دو محور اساسی دین گرفتار چالش شود، اصل وحی الهی هم در مخاطره جدی قرار می‌گیرد، یعنی اگر دین تحریف شود، اگر احکام اسلام تفسیر معصومانه نشود، اگر در مقام اجرا، دین متوقف گردد، اصل وحی تشریعی هم که عنوان دین اسلام است نمی‌ماند. لذا فرمود: «و إن لم تَفعَل فما بَلَّغتَ رسالَتَه». 🌸 خادمین جهادی