دکتر افتخارزاده دوره تحصیلی ابتدایی را در زادگاهش گذراند. سپس به حوزه علمیه سبزوار رفت و در سال ۱۳۳۵ شمسی پس از فراگیری دروس مقدماتی، به حوزه علمیه مشهد مهاجرت کرد و درکلاس‌های: محمد تقی ادیب نیشابوری، حجت هاشمی، احمد مدرسی، احمد مهدوی دامغانی، حسین وحید خراسانی و سید ابوالحسن شیرازی شرکت کرد و به مدت چهار سال درس خارج فقه و اصول را از سید محمدهادی میلانی آموخت. او در سال ۱۳۴۳ شمسی موفق شد از دانشکده علوم معقول و منقول (الهیات و معارف اسلامی) دانشگاه تهران دیپلم مدرسی بگیرد. به دنبال آن، به مدت سه سال، دوره مؤسسه وعظ و تبلیغ وابسته به دانشکده الهیات و معارف اسلامی را گذراند. وی تحصیلاتش را در رشته فلسفه و حکمت اسلامی پی‌گرفت و در سال ۱۳۴۹ خورشیدی از دانشکده الهیات و معارف اسلامی دانشگاه فردوسی مشهد لیسانس گرفت. پس از گذراندن دوره نظام وظیفه، در سال ۱۳۵۱ هجری شمسی در رشته کارشناسی ارشد فلسفه و حکمت اسلامی دانشکده الهیات و معارف اسلامی دانشگاه تهران پذیرفته شد و در سال ۱۳۵۳ با راهنمایی و مشاورت مرتضی مطهری و محمد مفتح از رساله‌اش دفاع کرد. این رساله ترجمه و تحقیقی بر شرح هدایه ابن اثیریه بود. افتخارزاده تا سال ۱۳۵۶ در انجمن حکمت و فلسفه به تحصیل و تحقیق پرداخت و در زمینه عرفان و فلسفه در جلسات درس مهدی حائری یزدی، سید حسین نصر و توشی هیکو ایزوتسو شرکت کرد. او در سال ۱۳۵۸ خورشیدی در دوره دکتری فلسفه دانشگاه تهران پذیرفته شد، اما با آغاز انقلاب فرهنگی و تعطیلی دانشگاه‌ها، در تحصیلش وفقه ایجاد شد و سرانجام در سال ۱۳۶۹ شمسی از رساله دکترایش، تحت عنوان «عدل الهی در فلسفه اسلامی و کلام» دفاع کرد.وی سرانجام در پی بیماری سرطان در روز پنج شنبه ۲۷ دی ماه ۱۴۰۳ خورشیدی مصادف با نیمه رجب ۱۴۴۶ قمری جان به جان آفرین تسلیم نمود.