📌قدم‌های بی‌حاصل تاریخ برای انتقال پایتخت 2️⃣ پس از شوش، هگمتانه، پاسارگاد، تیسفون، استخر، بلخ، بخارا، دیلمیان، ری، شیراز، بغداد، غزنین، نیشابور، مرو، مراغه، تبریز، سلطانیه، هرات، سمرقند، قزوین، اصفهان، مشهد، شیراز و... زمانی که آقامحمدخان، «تهران» را برای پایتختی ایران انتخاب کرد، در تاریخچه این شهر حدود ۳۰۰ سال سابقه شهری ثبت شده بود؛ فرضیه‌ای که تا چند سال پیش هم بیشتر مورخان به آن استناد می‌کردند. مورخانی که قدیمی‌ترین استناد تاریخی به نام تهران را به ابوحماد تهرانی عالم دینی نسبت دادند که در قرن دوم هجری زندگی می‌کرد و نامش در کتاب‌های تذکره‌نویسان آمده بود و زاده روستای تهران بود؛ اما تاریخ واقعی تهران فراتر از این بود. تا سال ۱۳۹۳ به استناد کاوش‌های باستان‌شناسی دکتر ملک شهمیرزادی در تپه‌های قیطریه، این منطقه ۵ هزار سال سابقه سکونت داشت. البته این کاوش‌های باستان‌شناسی هیچ‌وقت منتشر نشد تا سال ۹۳ که در حین حفاری در منطقه مولوی به اسکلت زنی برخوردند که بعد از مطالعات مشخص شد متعلق به ۷ هزار سال پیش است. پس از انتقال پایتخت به تهران، این شهر شروع به توسعه و گسترش کرد. در دوران قاجاریه، به ویژه در دوران ناصرالدین شاه، بسیاری از پروژه‌های عمرانی و ساختمانی در تهران آغاز شد، از جمله ساخت کاخ‌ها، بناهای دولتی، و خیابان‌های جدید. همچنین در این دوره، برخی از نخستین نهادهای دولتی و وزارتخانه‌ها در تهران تأسیس شدند. به فکر کسی نمی‌رسید که روزگاری، این قریه‌ خوش‌ آب‌وهوا در پای دامنه کوه به نقطه‌ای برسد که برای رهایی از چالش‌هایش، بخواهند پایتختی را از او بگیرند و به شهری دیگر منتقل کنند. بر اساس روایت‌های تاریخی، زمزمه‌هایی در این زمینه، در قرن گذشته وجود داشت که عملی نشد. پس از انقلاب هم این موضوع در دولت‌های مختلف مطرح شد، اما هیچ‌گاه به مرحله اجرایی نرسید. ادامه دارد... . #موسسه_جهادتبیین_و_سوادرسانه_ای @jahadtabin313 @jahadtabin313 #وعده_صادق 🌎 دریچه ای برای افزایش سواد رسانه ای و بصیرت افزایی