ذی الحجه آخرین ماه سال هجری قمری، ماه دعا و عبادت خدا، ماه حج و از ماههای حرام است. در این ماه عبادت و یاد خدا تاثیرات عمیقی در زندگی دارد و برکت و عظمت آن به اندازه ای است که ماه ذی الحجه یکی از ماه های شریفی است که عبادت در آن و ذکر و یاد خدا اثرات عمیقی به همراه دارد. این ماه در نهایت برکت و عظمت است و هیچ ایامی نزد حق تعالی محبوبتر از دهه اول آن نیست. از روز اول تا روز دهم ماه ذی الحجه از بهترین و پرفضیلت ترین روزهاست، فضیلت و اعمال ذی الحجه در دهه اول این ماه قمری شامل نماز و ذکر و سوره ی مبارکه است که خداوند به برپادارندگانش پاداش عظیم خواهد داد. فضیلت ماه ذی الحجّه در بعضی از روایات آمده است، شب های دهگانه ای که قرآن در سوره «والفجر و لیال عشر» به آن سوگند یاد کرده است، شب های دهه اوّل ماه ذی الحجّه است، و این سوگند به خاطر عظمت آن است.(تفسیر قمی، ج ۲، ص ۴۱۹) در حدیثی از رسول خدا(صلی الله علیه وآله) می خوانیم که عبادت و کار نیک در هیچ ایّامی به اندازه این ایّام (ده روز اوّل ماه ذی الحجّه) فضیلت ندارد.(اقبال، ص ۳۱۷) بزرگان دین هنگامی که ماه ذی الحجّه وارد می شد، اهمیت ویژه ای به عبادت در آن می دادند. مخصوصاً در دهه اوّل این ماه.(زادالمعاد، ص ۲۴۰) خداوند در سوره حج آیه ۲۸ ضمن بیان فریضه بزرگ «حج» سخن از «أیّام مَعْلُومات» گفته است که مؤمنان باید در آن به یاد خدا باشند. یکی از تفسیرهای معروفِ «أیّام مَعْلُومات» که در روایات نیز آمده است، ده روز اوّل ماه ذی الحجّه است.( مصباح المتهجّد، صفحه ۶۷۱.) بنابراین، هم شب های آن عزیز است و هم روزهای آن. وجود دو «عید» مهمّ اسلامی عید قربان و عید غدیر و روز «عرفه» و خاطره دعای عجیب و بسیار گرانبهای امام حسین(علیه السلام) در عرفات، این ماه را دارای شکوه و عظمت خاصّی کرده است و مسلمانان بهتر است از برکات دنیوی و اخروی این ماه غافل نشوند و در تذهیب نفس خود بکوشند.