شاید برخی از دوستان از دیروز به دلیل حذف عده ای از کاندیداها، نگران مشارکت مردم شده باشند که البته این نگرانی درست است و ورای این که این عدم احراز صلاحیت‌ها صحیح بوده است یا خیر، می‌توان برای این عدم مشارکت تدبیر کرد.
یادمان باشد، تاریخی‌ترین مشارکت‌های مردم در امور کشور، در زمانه‌هایی نبوده است که دوگانه‌های داخلی قوام گرفته‌اند. بلکه در زمان‌هایی بوده است که مردم ایران به این ادراک می‌رسیدند که باید به دوگانۀ اصیلی که حضرت امام ره آن را طراحی کرده‌اند بازگردند. دوگانه اسلام و کفر. دوگانه نهضت مستضعفان در برابر مستکبران عالم. دوگانه اسلام در برابر شرق و غرب. دوگانه حمایت از محرومان عالم. دوگانه‌ای جهانی که گاه آن را فراموش می‌کنیم و به دامن دوگانه‌های داخلی کاذب یا صادق می‌غلطیم.
۱۲ فروردین ۱۳۵۸ در محیط این دوگانه شکل‌گرفت. ۹ دی محصول این دوگانه بود و تشییع حاج‌قاسم در این دوگانه است که شورآفرین می‌شود.
لذا به نظرم در غیاب نماینده‌های اصیل اصلاح‌طلب و اصول‌گرا در این انتخابات و با وجود حضرت آیت‌الله رئیسی و دکتر جلیلی که تصویر امروزین آن‌ها تصویری از شخصیت نظام و نه تصویری از شخصیت یک جریان سیاسی خسته‌کننده است، می‌توان به این دوگانۀ اصیل بازگشت و شوری دوباره برپا کرد.
شاید رسالت ما در این برهه از انتخابات این باشد که بازگشتی کنیم به اصل انقلاب و در زمانه‌ای که دشمنان قسم‌خورده ما به دنبال لبخند از عدم حضور مردم هستند، سیلی محکمی را نثارشان کنیم.
تا ثابت کنیم دوگانه‌های اصیل انقلاب کدامند. و نشان دهیم که حتی اگر دعوای خانوادگی داریم و رد و تأییدها را نقد می‌کنیم، در اصل حرکتمان کوچکترین اخلالی رخ نخواهد داد.
باذن الله تعالی
✍ دکتر حمیدرضا مقصودی
@jamaateqom