هدف یابی و هدف گیری: تک تیراندازها میتوانند افراد و یا تجهیزات را هدف قرار دهند، اما در اغلب موارد آنها را برای کشتن افسران، فرماندهان یا متخصصین (از قبیل متخصصین مخابراتی) به کار می گیرند تا حداکثر آسیب را به عملیات دشمن وارد سازند. سایر کسانی که ممکن است مورد هدف قرار گیرند، افرادی هستند که تهدیدی برای تک تیرانداز محسوب می شوند، از قبیل مامورانی که سگهای جستجوگر در اختیار دارند. یک تک تیرانداز می تواند افسران ارشد را از روی نشانه های لباس همچون درجه های نظامی، یا نحوه رفتار و حرکاتشان از قبیل زمانی که در حال صحبت کردن با اپراتورهای رادیویی هستند، یا در حالی که ماموران نظامی در اطراف آنها حضور دارند، شناسایی کنند. چنانچه تک تیرانداز بتواند درجهها را تشخیص دهد، مقامهای ارشد را زودتر هدف میگیرد و در غیر اینصورت سعی در ایجاد تخریب در سیستمهای مخابراتی خواهد نمود. امروزه برخی از سلاحهای تک تیراندازی از قبیل مدل Denel NTW-20 صرفا برای اهداف ضدزرهی استفاده می شوند؛ از قبیل تیراندازی به صفحات توربین جت های جنگنده، واحدهای هدایت موشک، لوله ها یا دستگاه های هدایت رادارها. چنانچه تک تیرانداز به سلاحی مناسب تجهیز شده باشد، می تواند دیش رادارها، کانتینرهای آب، موتور ماشین ها و چند مورد دیگر از این قبیل را مورد هدف قرار دهد. برخی سلاح ها، از قبیل سلاح هایی با کالیبر۵۰ که توسط شرکت های بارت و مک میلان تولید می شوند، مخصوص عملیات ضدزره نیستند، اما در اغلب موارد برای چنین عملیاتی مورد استفاده قرار می گیرند. مکان یابی مجدد: در اغلب مواردی که تک تیرانداز قصد کشتن چندین نفر را داشته باشد، می بایستی از تاکتیک مکان یابی مجدد استفاده کند. در این تاکتیک، بعد از شلیک چند گلوله از یک موقعیت خاص، تک تیراندازها می بایستی بدون حرکت در محل باقی بمانند یا اینکه قبل از شناسایی توسط دشمن مکان خود را تغییر دهند. تک تیرانداز معمولاً از این تاکتیک به نفع خود سود جسته و با جابجا شدن و رفتن از یک مکان به مکانی دیگر باعث ایجاد فضایی از همهمه و شلوغی شده تا به نظر برسد تعداد زیادی تک تیرانداز در صحنه حضور دارند.