#رجعت 🔻امام صادق سلام الله علیه فرمود: إِنَّ جُبَيْرَ اَلْخَابُورِ كَانَ صَاحِبَ بَيْتِ مَالِ مُعَاوِيَةَ وَ كَانَتْ لَهُ أَمٌّ عَجُوزٌ بِالْكُوفَةِ كَبِيرَةٌ فَقَالَ لِمُعَاوِيَةَ إِنَّ لِي أُمّاً بِالْكُوفَةِ عَجُوزاً اِشْتَقْتُ إِلَيْهَا فَأْذَنْ لِي حَتَّى آتِيَهَا فَأَقْضِيَ مِنْ حَقِّهَا مَا يَجِبُ عَلَيَّ فَقَالَ مُعَاوِيَةُ مَا تَصْنَعُ بِالْكُوفَةِ فَإِنَّ فِيهَا رَجُلاً سَاحِراً كَاهِناً يُقَالُ لَهُ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ وَ مَا آمَنُ أَنْ يَفْتِنَكَ فَقَالَ جُبَيْرٌ مَا لِي وَ لِعَلِيٍّ إِنَّمَا آتِي أُمِّي فَأَزُورُهَا وَ أَقْضِي حَقَّهَا فَأَذِنَ لَهُ فَقَدِمَ جُبَيْرٌ إِلَى عَيْنِ اَلتَّمْرِ وَ مَعَهُ مَالٌ فَدَفَنَ بَعْضَهُ فِي عَيْنِ اَلتَّمْرِ وَ قَدْ كَانَ لِعَلِيٍّ مَنَاظِرُ فَأَخَذُوا جُبَيْراً بِظَاهِرِ اَلْكُوفَةِ وَ أَتَوْا بِهِ عَلِيّاً فَلَمَّا نَظَرَ إِلَيْهِ قَالَ لَهُ يَا جُبَيْرَ اَلْخَابُورِ أَمَا إِنَّكَ كَنْزٌ مِنْ كُنُوزِ اَللَّهِ زَعَمَ لَكَ مُعَاوِيَةُ أَنِّي كَاهِنٌ سَاحِرٌ قَالَ إِي وَ اَللَّهِ قَالَ ذَلِكَ مُعَاوِيَةُ ثُمَّ قَالَ وَ مَعَكَ مَالٌ قَدْ دَفَنْتَ بَعْضَهُ فِي عَيْنِ اَلتَّمْرِ قَالَ صَدَقْتَ يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ لَقَدْ كَانَ ذَلِكَ قَالَ عَلِيٌّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَا حَسَنُ ضُمَّهُ إِلَيْكَ فَأَنْزَلَهُ وَ أَحْسَنَ إِلَيْهِ فَلَمَّا كَانَ مِنَ اَلْغَدِ دَعَاهُ ثُمَّ قَالَ لِأَصْحَابِهِ إِنَّ هَذَا يَكُونُ فِي جَبَلِ اَلْأَهْوَازِ فِي أَرْبَعَةِ آلاَفٍ مُدَجَّجِينَ فِي اَلسِّلاَحِ فَيَكُونُونَ مَعَهُ حَتَّى يَقُومَ قَائِمُنَا أَهْلَ اَلْبَيْتِ فَيُقَاتِلُ مَعَهُ . شخصى به نام جبير، خزانه‌دار معاويه لعنة الله عليه بود و مادر پيرى داشت كه در كوفه زندگى مى‌كرد. روزى به معاويه لعنة الله عليه گفت: مادر پيرم در كوفه است و دلم براى او تنگ شده است، اجازه بدهيد بروم و او را ملاقات كنم و حق مادرى را ادا نمايم. معاويه لعنة الله عليه گفت: در كوفه چه كار مى‌كنى‌؟ چون در آنجا مرد ساحرى است كه به او «على بن ابى طالب سلام الله علیه» مى‌گويند و مى‌ترسم تو را فريب دهد! جبير گفت: من با على(سلام الله علیه) چه كار دارم، مى‌روم و مادرم را زيارت مى‌كنم و بر مى‌گردم. معاويه لعنة الله عليه اجازه داد. جبير آمد تا به عين التمر رسيد. و مقدار پولى كه همراه آورده بود در آنجا دفن كرد. مأموران امام علی سلام الله علیه او را گرفتند و پيش آن حضرت آوردند. وقتى چشم امیرالمؤمنين سلام الله علیه به او افتاد، فرمود: اى جبير! تو گنجى از گنجهاى خدا هستى معاويه لعنة الله عليه به تو گفته است كه من ساحر هستم. جبير عرض کرد: به خدا سوگند! همين طور است. امام فرمود: پيش تو مقدارى پول بود كه قسمتى از آن را در عين التمر، مخفى كردى. جبير عرض کرد:«درست مى‌فرماييد يا امير المؤمنين!». حضرت علی سلام الله علیه رو كرد به امام حسن سلام الله علیه و فرمود: يا حسن! او را به خانۀ خود ببر و به او نيكى كن. فرداى آن روز، امیر المؤمنين سلام الله عليه او را صدا كرد و فرمود: در زمان رجعت او از طرف كوه اهواز با چهار هزار سواره مسلح مى‌آيد و كنار قائم اهل بيت سلام الله علیه و عجل الله تعالی فرجه الشریف مى‌جنگد . 📚الخرائج و الجرائح ج ۱، ص ۱۸۵ https://eitaa.com/joinchat/1313013833C3acf51f477