• در عاشورا کسانی با معصوم جنگیدند یا وی را تنها گذاشتند که پیغمبر را دیده بودند. علی (ع) را دیده بودند. حضرت فاطمه (س) را دیده بودند. امام حسن (ع) را دیده بودند. و درباره کربلا حسین (ع) خود با آن‌ها سخن گفته بود. • کسانی با وی جنگیدند یا تنهایش گذاشتند که پیشانی‌هایشان رد مهر بود. زکات و خمس می‌دادند. یا همانند شمر در جنگ صفین در رکاب علی (ع) شمشیر زده و جانباز بودند. • غذایی که خورده بودند از گندمی بود که زکاتش داده شده بود. سرشان به فوتبال و سریال گرم نشده بود. از ابتدای بلوغ ازدواج کرده بودند و حتی یک عمل گناه جنسی که هیچ، شاید نگاه گناه هم نداشتند. • ما نه پیغمبر را دیده‌ایم. نه معصومین را. نه از غذایی که از بازار می‌خریم مطمئنیم. حق و باطلمان با تبلیغات مشخص می‌شود. رای‌هایمان با تبلیغات مشخص می‌شود. امامی نداشته‌ایم که برویم مستقیم از وی درست یا غلط بودن را بپرسیم. • هرچه نگاه کنیم قاتلان و ترک کنندگان حسین اکثرا ویژگی‌هایی داشتند که ما یک عمر به دنبالش می‌دویم تا شاید به آن ویژگی‌ها برسیم تا مومن حساب شویم. کارمان سخت است. بسیار سخت. • در زندگی خود نگاهی‌ بیندازیم. باید سخت تلاش کنیم. به والله که اگر مهدی (عج) فردا ظهور کند، با توجه به شرایطمان بی طرف که هیچ. حتی بر علیه‌ش شمشیر می‌کشیم. نگویید نه که نامه نویسان به فرزند پیامبر حتی تصورش را نمی‌کردند که بی‌طرف بمانند. چه برسد به اینکه با وی بجنگند. آن هم با آن درجه از ایمانی که در آن‌ها بودند. ما با این درجه از ایمان و جهان فعلی و فضای مجازی و... که جای خود داریم. • شاید اولین قدم این باشد که به خود مطمئن نباشیم و خود را بدترین مردم بدانیم. این اطمینان به خود کلیدی در دستمان برای ورود به جهنم است... #حبیب_ابن_مظاهر https://eitaa.com/jan_fada14