1.64M حجم رسانه بالاست
از کلید مشاهده در ایتا استفاده کنید
حسين بن علي نابغه ي فصاحت و بلاغت و حريفان او، در هر مقوله وارد سخن مي شدند و در همان كلمه ي اول مغلوب مي شدند و عرق شرمندگي از پيشاني خود مي زدودند. عمرو بن عاص با آن قدرت بيان و سخنوري و حيله گري اش كه به روباه عرب شهرت يافته بود، در يك مجلس در مقابل جواب هاي حسين چنان درمانده شد كه معاويه روي به او كرد و گفت: به جان خودم سوگند اين حسين است و پسر علي بن ابيطالب است . پس امام حسين (ع) اين دو بيت شعر را خواند: ان عادت العقرب عدنا لها و كانت النعل لها حاضرة قد علم العقرب و استيقنت ان لا لها دنيا و لا آخرة ۱. اگر عقرب (يعني عمرو) دوباره به ما حمله كند، ما بر او حمله مي كنيم. نعلين براي كوبيدن سر او نيز حاضر است! ۲. و عقرب هم مي داند و يقين كرده است كه براي او نه دنيا وجود دارد و نه آخرت.