✍
بخش دوم؛
همچنان چشمهایم را به بیرون مغازه میاَنداختم. اینطوری روحم را توی خیابان فرستادهبودم و جسمم به اجبار در آن میان جا مانده بود که کارت و پلاستیک خرید را سمتم گرفت: «بفرما دخترم.»
تشکرِ کوتاه ولی از ته قلبم تنها راه جبران غیرتِ مرد بود.
به هیئت رسیدم و با خوراکیها پسرکم را سرگرم کردم.
اَشکهایم به چانه رسیده و بدنم گُر گرفته. صدای روضهخوان وِلوله انداخته توی قسمت زنانه.
به گمانم هر کدام از خانمها که بلندتر فریاد «
یا زینب» میزند، جسمش اینجاست و روحش بین عصر عاشورا و جایی که مجبور بوده میان نامحرمان باشد، سرگردان مانده...
«سپردمت به هرآنچه که هست،
ولی تو برادر
سپردیام به که رفتی؟
به دلقکان حرامی
سپردیام به که رفتی؟
به شامیان حرامی
به مردمان یهود و به ناکسان و به عدوان
حسین... آه...
وای حسین ...»
#مهدیه_مقدم
در
جان و جهان هر بار یکی از مادران، درباره چیزی سخن میگوید، از آفاق تا انفس...🌱
http://eitaa.com/janojahanmadarane
https://ble.ir/janojahan
https://rubika.ir/janojahaan