نمی دانم این عکس واقعی است یا نه؟ یا مربوط به غزه است یا جای دیگری از دنیا؟ اما داستان این روز های غزه است و جهان. اهالی غزه در حال تماشای انفجاری عظیم هستند و مردم دنیا هم در حال تماشا. اهالی غزه از فاصله چند متری اما ما مردمان جهان از فاصله هزاران کیلومتری. اهالی غزه حُرم آتش و موج انفجارش را از نزدیک حس می کنند و ما از قاب تلویزیون و فضای مجازی فقط می بینیم. اگر بمب ها چند متر این طرف تر خورده بودند افراد حاضر در عکس شهید می شدند و دیگران نظاره گر آنها بودند و چه می دانیم شاید اینها هم تا حالا شهید شده اند. اهل غزه بودن را درک نمی کنم. نمی دانم کسی دیگری غیر از آنها می تواند درک کند یا نه؟ حدود ۲۵۰ روز زیر بمباران از شمال به جنوب و از جنوب به شمال غزه خانه به دوش به دنبال پناهگاهی برای زن و فرزندت. یک روز در بیمارستان پناه می گیرند و شهید می شوند. فردا روزی مدرسه ای که پناهگاه پناهجویان شده قتل عام می شود و روز دگر چادرهایشان را آتش می زنند. دشمن پست فطرت و نانجیب که در حمله زمینی ناتوان بود و با بمباران و قتل عام هم دستتوردی نداشت این بار کماندوهای آمریکایی را تحت پوشش کاروان کمک های بشر دوستانه روانه جنگ با بی پناهان غزه کرد و جنایتی دیگر را در تاریخ ثبت کرد. اسرائیلی های خبیث کارشان از دیوانگی و جنون گذشته و رسما حیوانیت و سبوعیت خود را به رخ جهانیان می کشند و هم چون جانی آدم کشی که در کوچه ای خلوت کودکانی را بی دفاع به تنهایی گیر آورده و سر از تنشان جدا می کند هر روز عربده کشی می کند و جنایت می کند و دنیای پَستِ پسا مدرن فقط نظاره می کند. ننگ بر این دنیا @talabe_rahi