🌹 فرازهایی بی‌نظیر از خطبه ۱۹۲ نهج‌البلاغه که پاسخ‌های بسیار روشنگرانه‌ای در مورد بسیاری از سوالات ما است ♦️اگر خداى سبحان اراده می‌فرمود، به هنگام بعثت پیامبران، درهاى گنج‏‌ها، و معدن‏‌هاى جواهرات، و باغات سرسبز را به روى پیامبران می‌گشود، و پرندگان آسمان و حیوانات وحشى زمین را همراه آنان به حرکت در می‌آورد. ♦️امّا اگر این کار را می‌کرد، آزمایش از میان مى‏‌رفت، و پاداش و عذاب بی‌اثر می‌شد، و بشارت‏‌ها و هشدارهاى الهى بی‌‏فایده می‌بود، و بر مؤمنان اجر و پاداش امتحان‌شدگان واجب نمی‌شد و ایمان‌آورندگان ثواب نیکوکاران را نمی‌‏یافتند، و واژه‏‌ها، معانى خود را از دست می‌داد. درصورتى‌که خداوند پیامبران را با عزم و اراده قوى، گرچه با ظاهرى ساده و فقیر مبعوث کرد، با قناعتى که دل‏‌ها و چشم‏‌ها را پر سازد، هر چند فقر و ندارى ظاهرى آنان چشم و گوش‏‌ها را خیره سازد. ♦️ اگر پیامبران الهى، داراى چنان قدرتى بودند که مخالفت با آنان امکان نمی‌داشت و توانایى و عزّتى می‌داشتند که هرگز مغلوب نمی‌شدند، و سلطنت و حکومتى می‌داشتند که همه چشم‏‌ها به‌سوى آنان بود، از راه‏‌هاى دور بار سفر به سوى آنان می‌بستند، اعتبار و ارزش‌شان در میان مردم اندک بود و متکبّران در برابرشان سر فرود می‌‏آوردند و تظاهر به ایمان می‏‌کردند، از روى ترس یا علاقه‏‌اى که به مادّیات داشتند. ♦️در آن‌صورت نیّت‏‌هاى خالص یافت نمی‌شد، و اهداف غیر الهى در ایمان‌شان راه می‌یافت، و با انگیزه‏‌هاى گوناگون به سوى نیکی‌ها می‌شتافتند. امّا خداى سبحان اراده فرمود که پیروى از پیامبران و تصدیق کتب آسمانى و فروتنى در عبادت و تسلیم در برابر فرمان خدا و اطاعت محض فرمان‌بردارى، با نیّت خالص تنها براى خدا صورت پذیرد و اهداف غیرخدایى در آن راه نیابد، که هر مقدار آزمایش و مشکلات بزرگ‌تر باشد ثواب و پاداش نیز بزرگ‌تر خواهد بود... #⃣ #جهاد_تبیین 🇮🇷 جبههٔ #انقلاب اسلامی در فضای مجازی

✊🏻 @jebheh