4. تحقق کمال مطلوب آمریکا چگونه امکان‌پذیر بود؟ در جلسه­ شورای امنیت ملی 6 نوامبر ایالات متحده، رهنمودهایی تدوین می­شود كه در تمام مدت بحران، مبنای خط ‌مشی رفتاری آمریکا بوده است. پنج فقره از این رهنمودها به مسئله­ اعمال زور و اقدام تلافی‌جویانه ارتباط داشت. دانشجویان پیرو خط امام هم در پیام‌­ها و اعلامیه­‌های متعددی که صادر نموده بودند، به مخاطرات اجرای هرگونه عملیات نظامی توسط آمریکاییان در ارتباط با هر نقطه از خاک میهن اسلامیمان هشدارهای جدی داده بودند. در قسمتی از اعلامیه شماره 25 آمده است: « محوطه داخل لانه جاسوسی و دیوارهای اطراف آن، به­خصوص ساختمان گروگان­‌ها در پوشش وسیع مواد منفجره قرار دارد و مین‌گذاری شده­است لذا از هرگونه نزدیک شدن به این نقاط خودداری شود و کسی از دیوارها به­هیچ بهانه­ای بالا نرود که در هر لحظه و هر قدم، خطر نابودی آنان را تهدید می­کند. در ضمن، پاسداران به ­شدت و هوشیاری تمام، کلیه نقاط اطراف لانه جاسوسی را مراقبت می‌کنند و به کلیه برادران و خواهران مسلح دستور داده شده­است که افراد متخلف از دستورات فوق را که بدون تردید از مزدوران آمریکایی هستند، بلافاصله سرکوب نمایند.» همچنین، در اعلامیه شماره 45 نیز عنوان گردیده: «در پیشگاه شما ملت به آمریکای جنایتکار و عمال داخلی آن شدیداً اخطار می­‌کنیم که دست از حرکت مذبوحانه بردارند و چنانچه آمریکا و عمال منفورش در ایران جهت آزادی گروگان‌­ها به کوچکترین حرکت توطئه­‌گرانه نظامی یا غیرنظامی متوسل شوند، تمامی گروگان­‌ها یکجا نابود خواهند شد و مسئولیت آن با آمریکاست.» اما، واقعیت آن است که کشتن گروگان­های آمریکایی هیچگاه در برنامه دانشجویان قرار نداشت. گروهبان رادنی وی سیکمان که به­ عنوان محافظ تفنگداران دریایی در سفارت آمریکا حضور داشته خاطراتش خویش را در کتابی تحت عنوان «گروگانگیری ایرانی» به رشته تحریر درآورده است. او درباره واکنش دانشجویان بعد از حمله طبس چنین می­‌گوید: « دانشجوها می‎‌گفتند در مورد چنین حمله‌ای به دولت ما اخطار داده‌اند كه اگر آن‌ها به محل نگهداری ما وارد شوند، دانشجوها ما را می‌كشند ولی به­ جای كشتن ترجیح داده‌اند ما را منتقل كنند. ... خدا را شكر كه اوضاع‌مان رو به راه است.» از سوئی دیگر، آمریکاییان در ارتباط با میزان تلفات احتمالی این عملیات و کشته شدن گروگان­‌ها، برآوردی را تهیه می­‌نمایند. پیر سالینجر در کتاب خود تحت عنوان «گروگان­گیری در تهران» به یک گزارش خیلی مهم اشاره داشته و توضیح داده که آن‌ها این گزارش محرمانه دو صفحه‌ای را در تاریخ 16 مارس 1980/26 اسفند 1358 تهیه نموده بودند. در صفحه دوم این گزارش، پیش‌بینی میزان تلفات گروگان‌ها در بهترین حالت را حدود 60 درصد تخمین می­زدند که از نظر سرویس‌های امنیتی سیا و همچنین پلیس نظامM.P  روی هم رفته برآورد قابل قبول و رضایت ‌بخشی به­نظر می­رسیده است. به عبارتی خیلی صریح­تر، آن‌ها در بهترین شرایط برای آزادی گروگان­‌ها، کشته شدن 60 نفر از آنان را پذیرفته بودند. تحت این شرایط، مجدداً این سؤال قابلیت طرح دارد که: «هدف اصلی از اجرای این عملیات چه بوده که آن‌ها به کشته شدن 60 درصد گروگان‌­ها نیز رضایت داشته‌­اند؟»  منبع:مرکز اسناد انقلاب اسلامی