من ماندم و دلتنگے و یارے ڪه نیامد بے بـرگے و سرما و بهـارے ڪہ نیامد چہ حالِ خوشے بودو چہ احوالِ عجیبی در گـرمیِ آغـوشِ نگـارے ڪـه نیـامد تنهائے و دلشورہ و بر سینـہ، گُلے سرخ یڪ نیمڪت سرد و قطارے، ڪـه نیامد پـرسیـد یڪـے رهگـذر از حالـم و گفتم یارے بـہ سفر داشتم آرے ، ڪـه نیامد آئینـہ در آئینـہ نفـس  مے ڪِـشم او را دلخوش بہ همان قول وقرارے ڪہ نیامد یڪ عمـر بـہ دنبالِ خودم گشتم و انگار آرے منـم آن ڪهنـہ سوارے ڪـه نیامد @jomlatzibaa