عادت چیز غریبی ست... مدام منتظری! شاید زنگی... پیامی... اصلا یک کلمه ی کوتاه... اینکه بپرسد: هستی؟ و تو جان دهی تا بنویسی: آره. و به سه نقطه ی لرزان بالا چشم بدوزی تا باز ، بنویسد. هرچند حرف های ساده... هرچند معمولی... هرچند... بماند. ✍م. رمضان خانی 🌴💎🌴