أَوْ كَصَيِّبٍ مِنَ السَّمَاءِ فِيهِ ظُلُمَاتٌ وَرَعْدٌ وَبَرْقٌ يَجْعَلُونَ أَصَابِعَهُمْ فِي آذَانِهِمْ مِنَ الصَّوَاعِقِ حَذَرَ الْمَوْتِ وَاللَّهُ مُحِيطٌ بِالْكَافِرِينَ ﴿۱۹﴾ يَكَادُ الْبَرْقُ يَخْطَفُ أَبْصَارَهُمْ كُلَّمَا أَضَاءَ لَهُمْ مَشَوْا فِيهِ وَإِذَا أَظْلَمَ عَلَيْهِمْ قَامُوا وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَذَهَبَ بِسَمْعِهِمْ وَأَبْصَارِهِمْ إِنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿۲۰﴾ این دومین آیه ای است که خداوند حال منافقین را با آن مجسم می‌کند آنان که اظهار ایمان می‌کنند ولی در باطن کافرند مانند کسی هستند که دچار رگبار توام با ظلمت شده ظلمتی که پیش پایش را نمی‌بیند و قدرت تمیز چیزها را ندارد و شدت رگبار او را وادار به فرار می‌کند ولی به علت تاریکی نمی‌تواند قدم از قدم بردارد و به خاطر رعد و صاعقه هول انگیز دچار وحشت شده در حالی که پناهگاهی نمی یابد و به علت وجود تاریکی از برق آسمان استفاده می کند ولی آنهم یک لحظه است و‌ دوام و‌ بقاء ندارد این وضعیت منافقین است که به خاطر منفعت فقط در ظاهر ایمان دارند و چون زبان و‌ دل یکسان نیست و به چیزی تظاهر می کند که نیست و دلش از نور ایمان خالی است لذا راه زندگی براش روشن نیست در نتیجه دچار خطا و لغزش شده بعنوان یک فرد مسلمان قدم برمی‌دارد ولی خداوند رسوایش می کند البته خداوند می‌تواند همین ایمان ظاهری از او گرفته و او را رسوا کند تا مسلمانان فریب نخورند ۱- منافق به علت نفاق دلش از نور ایمان خالی است ۲_ عدم وجود نور ایمان باعث سردرگمی او در زندگی شده ۳_ سردرگمی و عدم تشخیص صحیح از غیر صحیح باعث شده به چیزهایی اندک نیز اکتفا کند ولی همین چیزهایی اندک نیز برایش بی فایده است ۴_ از طرفی خداوند از باطن افراد نیز باخبر است میتواند منافق را رسوا کند ولی به او مهلت میدهد ( المیزان ج ۱، ص ۱۰۵، ۱۰۶ ، با کمی تغییر ) @jorenab