💠💠 اسطوره دیاسپورا یا آوارگی (2) ✡ اسطوره‌ها و بنیان‌های اندیشه سیاسی یهود (قسمت ششم) 🌐 مصاحبه با استاد عبدالله شهبازی 1⃣ در زمان ظهور عیسی مسیح (ع) و روحانیون ، که به دو گروه (کاهنان) و تقسیم می‌شدند، پیوند نزدیکی با کانون‌های حاکم بر داشتند. 2⃣ از سال 63 پیش از میلاد و سلطه امپراتوری روم بر سرزمین ، در میان یک گروه به شدت ایجاد شد که حتی نام‌های رومی بر خود می‌گذاشتند. 3⃣ آن‌ها به دلیل پیوند با به قدرت رسیدند. و بعدها در جنگ‌های ایران با روم خدمات اطلاعاتی و نظامی فراوانی به رومی‌ها کردند و به این ترتیب به یکی از کانون‌های مقتدر سیاسی در روم تبدیل شدند. 4⃣ مقتدرترین این اشراف یهودی رومی‌گرا است که از طرف امپراتوری روم به عنوان شاه منصوب شد. در زمان ظهور عیسی مسیح (ع) سه پسر هیرود بر سرزمین یهودیه حکومت می‌کردند. 5⃣ مردمی که به مسیح گرویدند بیگانه نبودند بلکه همان مردم منطقه بودند که از تبار قبایل به شمار می‌رفتند و قبل از ظهور مسیح شاهد موجی گسترده از گرایش به یکتاپرستی موسوی و عصیان علیه روحانیون در میان آن‌ها هستیم. 6⃣ خاندان سلطنتی و اشراف و روحانیون (هم صدوقیون و هم فریسیون) با قساوت شدید به سرکوب مسیحیان اولیه دست زدند در حدی که شدت عمل آن‌ها با اعتراض دولت روم مواجه شد. 7⃣ سی‌وسه سال پس از ماجرای مصلوب کردن! عیسی مسیح (ع) موجی از انقلاب سراسر سرزمین کنونی فلسطین را فرا گرفت و این موج در سال‌های 66 تا 73 میلادی بار دیگر شعله‌ور شد. 8⃣ در جریان این انقلاب، در سال 70 میلادی شهر به تصرف مردم درآمد و اشراف و روحانیون یهودی به تشکیل ارتش‌های خصوصی دست زدند و در کنار لژیون رومی به قتل‌عام مردم پرداختند. 9⃣ گروهی از مردم به پناه بردند و در جریان جنگ آن‌ها با مهاجمین رومی و متحدین ایشان معبد سلیمان تصادفاً به آتش کشیده شد. 🔹 ادامه دارد... ✅ اندیشکده مطالعات یهود: 👉 @jscenter 🔸 هشتگ اصلی: