✡ مبارزه‌ی امام رضا (ع) با اسرائیلیات (2) 1⃣ محمد بن علی بن جهم، حکایت می‌کند که در مجلس حاضر شدم و علی بن موسی الرضا علیه‌السلام نیز نزد وی نشسته بود. مأمون به ایشان گفت: ای فرزند رسول خدا! آیا سخن شما این نیست که پیامبران دارای عصمت از گناه هستند؟ امام فرمودند: «بله، درست است». مأمون از تعدادی از آیات قرآن پرسید، از جمله گفت: این آیه را برای من روشن سازید که نسبت به ابراهیم می‌فرماید: «فَلَمَّا جَنَّ عَلَيْهِ اللَّيْلُ رَأى‌ كَوْكَباً قالَ هذا رَبِّي». (انعام : 76) [منظور مأمون جمله‌ی «هذا ربی» است كه اگر حضرت ابراهیم با اعتقاد گفته باشد نشان ستاره‌پرستی ایشان است و اگر بدون اعتقاد گفته باشد كه نشان دروغ‌گویی ایشان است. (نعوذ بالله)] 2⃣ علیه‌السلام فرمودند: ابراهیم، میان سه گروه قرار گرفت: زهره‌پرست، ماه‌پرست و خورشیدپرست. وقتی پرده‌ی تاریک شب، همه‌جا را گرفت و ستاره‌ی زهره را دید، به‌گونه‌ای پرسش‌گرانه و انکارآمیز گفت: «هذا ربّی»؟! چون زهره افول کرد و ناپدید شد، گفت: من چیزهایی را که غروب می‌کنند، دوست ندارم؛ زیرا افول از صفات مخلوقات است، نه چیزی که قدیم و همیشگی است. پس از آن، وقتی ماه را دید که طلوع کرده است، انکارآمیز و پرسش‌گرانه گفت: این پروردگار من است؟! زمانی‌که ماه از دیدگان نهان شد گفت: اگر پروردگارم مرا هدایت نکند، از گمراهان خواهم بود. پس چون صبح شد و خورشید را دید که درخشان و طالع است، از روی انکار و پرسش، نه از روی پذیرش و خیر گفت: این پروردگار من است؟! این که از زهره و ماه هم بزرگ‌تر است! آنگاه که خورشید غروب کرد، به گروه‌های سه‌گانه‌ای که زهره، ماه و خورشید را می‌پرستیدند، گفت: ای قوم! من از آنچه شما شریک خدا قرار می‌دهید، بیزارم، من رو به سوی کسی می‌آورم که آفریننده‌ی آسمان‌ها و زمین است و از مشرکان نیستم. 3⃣ ابراهیم علیه‌السلام خواست برای آنان بطلان دین‌شان را روشن و ثابت کند که پرستش، همانندِ زهره، ماه یا خورشید را نسزد و تنها شایسته‌ی آفریننده‌ی آنها و خالق آسمان و زمین است. آنچه ابراهیم با آن بر قومش احتجاج کرد، از چیزهایی بود که خداوند عزّوجلّ به او الهام کرده بود، هم‌چنان که می‌فرماید: 🌺 وتِلْكَ حُجَّتُنَا آتَيْنَاهَا إِبْرَاهِيمَ عَلَىٰ قَوْمِهِ. (انعام : 83) 📚 منبع: عیون اخبار الرضا، ج 1، ص 399 ✅ اندیشکده مطالعات یهود: 👉 @jscenter