عقل با دل روبه رو شد صبح دلتنگی بخیر عقل برمیگشت راهی را که دل پیموده بود عقل کامل بود فاخر بود حرف تازه داشت دل پریشان بود دل خون بود دل فرسوده بود #فاضل نظری