با در پیش گرفتنِ سیاستی که ذکر شد، حکومت شاید خیابان را در ظاهر واگذار کرده باشد، اما هرکسی که در خیابان است، از جایی می‌آید و به جایی می‌رود و برای این‌کار وسیله‌ی نقلیه‌ای انتخاب خواهد کرد. وجودِ ضررِ مالی در همه‌ی مقاصد و درونِ همه‌ی وسایل نقلیه، منطقاً خیابان را هم تا حدّ زیادی از شرِ پوششِ ناهنجار خلاص خواهد کرد و مهمتر از آن، پوشش را از پوسته‌ی امنیتی و سیاسی خارج می‌کند و مهمترین عامل تبلیغاتی علیه خودش را که عاملِ شکاف نسلی و گسل بین خود و نسل جدید است از بین می‌برد. تمسک به جریمه‌ی مالی و شرطی کردنِ ذهنِ مردمِ جامعه با جمله‌ی it's not worth it یا «بهش نمی‌ارزه» سیاستِ تجربه شده‌ی بسیاری از کشورهای صنعتی به‌خصوص کشورهای حوزهٔ اسکاندیناوی‌ست که با جریمه، ساختارِ شهرنشینیِ ساکت و قانون‌مندی ایجاد کرده‌‌اند. https://t.me/BigBootsOwner