عملیات والفجر ۴ ارتفاعات کانی مانگا خاطرات جابر اردستانی از فرماندهان گردان کمیل خاطره عملیات والفجر۴ که در همین ایام بود را ذکر میکنم تا من هم در صواب انتقال خاطرات ودلاورمردیهای رزمندگان به نسل جوان شریک باشم ویادی از شهدا کرده باشم. عملیات والفجر۴ در غروب روز چهارشنبه ۱۳۶۲/۸/۳۰ تا ۱۳۶۲/۷/۲۷ در منطقه سلیمانیه وپنجوین عراق انجام شد، هدف عملیات، تصرف دره ودشت شیلر وتسلط بر ارتفاعات منطقه ،بویژه بلندترین قله یعنی ۱۹۰۴ یا همان کانی مانگا، که دراینصورت راههای ورودی وعبوری عناصر ضد انقلاب از سمت عراق به ایران مسدود میشد، واز دو محور بانه و مریوان صورت گرفت وبیشتر ارتفاعات در هر دو محور به تصرف غیور مردان ایران در آمد، لشگر ۲۷ حضرت رسول ص از مرحله سوم و چهارم وارد عرصه نبرد شد،و بعد از تصمیم گیری فرماندهان لشگر ،تعدای از گردانها شب اول ودوم مرحله سوم عملیات والفجر۴ به خط زدند،وبعضا موفق هم بودند،بجز گردان مالک ومیثم که در یال ارتفاعات ۱۸۰۰ و ۱۸۶۶ زمین گیر شده بودند وکار گره خورده بود ،ضمنا گردان کمیل که همیشه شب شکن وخط شکن بود بنا به اعتراض برخی فرمانده گردانها ومصلحت هایی ، این بار به عنوان پشتیبان انتخاب شد.ولی دقیقا یادمه که شهید معصومی و شهید حاجی پور اومدند تو مقر گردان، تو شیارهای اطراف پادگان گرمک،در دشت شیلر،منطقه ای آلوده ونزدیک ترین نقطه به صحنه های درگیری وبدون سرپناه ،ودائم هواپیماهای دشمن منطقه را بمباران میکردند،وقتی اعتراض نیروهای گردان کمیل را دیدند وصحبتهای شهید معصومی که به شهید حاجی پور گزارش میداد که دیگه نمیتوانیم نیروها را کنترل کنیم ،اینجا هر روز هلی کوپتر های عراقی داخل شیار ها را بمباران وبا راکت میزنند.واز طرفی بخاطر نزدیکی ارتفاعات ودیدن صحنه های درگیری وسابقه گردان کمیل،که همیشه خط شکن بوده ،کنترل نیروها خیلی مشکل است. اینجا بود که شهید حاجی پور با اون لهجه شیرین ترکی و فارسی اش، شروع به صحبت کرد، ودر چند کلام اصل مطلب را گفت ،که نگران نباشید کار اونقدر بزرگ هست که نوبت به شما هم میرسد،ویه تذکر کوچک هم داد،که کار گره خورده و مجبوریم از تمام ظرفیت لشگر استفاده کنیم، لذا اماده باشید امشب ویا فردا شب به خط بزنید، اینجا بود که نیروها علی رغم فضا ومکان نا مناسب که دائم بالگرد های دشمن در منطقه بودند،نیروها با خوشحالی زیاد اماده رزم شدند. نزدیک غروب بود،که نیروها درآن لحظات معنوی وحال وهوای پرواز کردن وبه وصل یار رسیدن، حاج اقا ذوالنوری که الان نماینده شهر قم در مجلس هستند روحانی گردان بودند.وصیغه عقد اخوت را بین برادران گردان خواندن وتمامی نیروها با هم برادر شدند. با چاشنی مداحی محمد طاهری وبا اراده مصمم و دو چندان ،منتظر دستور حرکت بودند. هنگام غروب شهید معصومی فرمانده دلاور وشجاع گردان ،شهید مقدم جو وبنده (جابر)را صدا کرد وکلی صحبت وتوصیه وسفارش که من مدتی است گروهان ها را زیر نظر دارم. واز تمام حرکات و بدن سازی انها در جریان هستم،لذا به این نتیجه رسیدیم که گروهان شهید صدوقی به نمایندگی گردان کمیل امشب به خط بزند واگر خدای نکرده به مشکل خورد ،از دیگر گروهان ها استفاده میشودگفتنی است تنها گردانی که ۴ گروهان داشت گردان کمیل بود،گروهان ش مدنی گروهان ش دستغیب، گروهان ش صدوقی ، وگرهان نور، هوا تاریک شده بود نیروها همه اماده و قبراق جهت نبرد با دشمن بعثی ولحظه شماری میکردند.دستور حرکت صادر شد، واز نقطه رهایی دلها گره خورد به ائمه معصومین ع ،وحالاتی که نمیتوان وصف کرد، ابتدا در دشت شیلر مسافت زیادی را طی کردیم واز معابر مین وتله های انفجاری عبور کردیم تا رسیدیم به یه رودخانه ،از کنار اب عبور کردیم وبه شیار مورد نظر رسیدیم وبایدسریع خود را به بالای ارتفاعات میرساندیم .که ناگهان با شلیک دوشکا واتش سنگین دشمن مواجه شدیم وظاهرا دشمن متوجه حضور ما شده بود،البته تا اندازه ای هم طبیعی بود چون منطقه عملیاتی ودرگیری بود وما هم شب دوم و سوم به خط میزدیم طبیعتا منطقه الوده بود،وباید انتظار چنین برخورد هایی را از سوی دشمن داشت، لذا دستور برگشت دادند واز مسیری دور تر وصعب العبور تر که با کندی حرکت میکردیم واز شیارهای الوده به مین واتش دشمن به سمت ارتفاعات حرکت کردیم.در بالای ارتفاعات هم با اتش سنگین دشمن گردان های مالک ومیثم روی یال ۱۸۰۰ و ۱۸۶۶ بعد از نبرد های خونین، زمین گیر شده بودن.وبا سختی و زحمت زیاد وعبور از شیارهایی که دشمن اتش کور میریخت وشیارها تماما صعب العبور بودند،با هر زحمت وسختی که بود گردان کمیل خودش را به بالای ارتفاعات رساند،وبعد از گذشت مسافتی،به یال ۱۸۰۰ رسیدیم ،ونیروهای گردانهای مالک و ... زخم و زیلی دیدیم که با دیدن ما خوشحال شدند و با دعا برای موفقیت، از ما میخواستند تا هر طور شده قله ۱۹۰۴ یا همان کانی مانگا را فتح کنیم،در مسیر به همه نیروها توصیه کردیم بیشتر و