‌ دلم بهانه ی تو را دارد تو میدانی بهانه چیست؟! بهانه همان است که شب ها خواب از چشم خیس من می دزدد... بهانه همان است که روزها میان انبوهی از آدم ها چشمانم را پی تو می‌گرداند... بهانه همان صبریست که به لبانم سکوت میدهد... تا گلایه ای نکنم از نبودنت...