در باور شیعیان امامیه، افزون¬بر اهل¬بیت، حضرت فاطمه نیز معصوم است. به¬عنوان نمونه، سید مرتضی(م436ق) در بحث عصمت آن حضرت، نظر اجماع علمای شیعه در این¬باره را نقل کرده است. می¬توان گفت، بحث از عصمت حضرت فاطمه از آن حیث اهمیت دارد که قول، فعل و تقریر ایشان مانند امامان معصوم حجت است؛ به عبارت دیگر، آن حضرت مرجعیت و صلاحیت دینی، علمی و سیاسی داشته و سخنان ایشان ملاک دست¬یابی به حق است؛ همان¬گونه که امام جواد، فرمود: «اطاعت از فرامین حضرت زهرا همانند امیرمؤمنان علی، واجب است.» مهم¬ترین آیه¬ای که شیعیان برای اثبات عصمت حضرت فاطمه به آن تمسک کرده¬اند، آیه 33 سوره احزاب یا همان آیه تطهیر است. پیامبر اعظم بعد از نزول این آیه، ضمن آن¬که تصریح کردند که من و اهل¬بیت من از گناه پاک هستند، چند ماه هر روز هنگام صبح به در خانه امیرمؤمنان و فاطمه می¬رفت و بر آنان درود می¬فرستاد و آیه تطهیر را بر آنان قرائت می¬کرد. افزون¬بر آیات، در روایات متعددی به عصمت و پاکی حضرت فاطمه از گناه و شر تصریح شده است. به¬عنوان نمونه، در روایتی از امام صادق آمده است: «فرشتگان مى‏گفتند: اى فاطمه، خدا تو را برگزيد؛ پاكيزه‏ات نمود و بر تمام زنان عالم اختيارت كرد.» براساس این شواهد می¬توان گفت، اندیشه عصمت مبتنی بر آیه تطهیر و روایات، باعث گردید تا امیرمؤمنان علی از طهارت و عصمت حضرت فاطمه در ماجرای فَدَک دفاع کنند؛ چنان¬که آن حضرت خطاب به ابوبکر فرمود: «خداوند بر طهارت فاطمه گواهی داده است و اگر آن¬را رد کنی، کافر خواهی شد.» ابن ابی¬الحدید(م656ق) از میان علمای عامه، پس از اعتراف به دلالت آیه تطهیر بر عصمت حضرت فاطمه، با استناد به روایت دیگری از رسول الله که درباره ایشان فرموده بود: «فاطمه پاره تن من است، هرکس او را بیازارد، من را آزرده است و هرکس من را بیازارد، خدا را آزرده است،» معتقد است: «چون آزردن او آزردن پیامبر است و آزردن پیامبر هم جایز نیست، لذا آن حضرت معصوم است.»