💛🍃💛🍃💛🍃💛🍃💛🍃 💛🍃💛🍃💛🍃💛🍃 💛🍃💛🍃💛🍃 💛🍃💛🍃 💛🍃 🍃 #رمان‌ڪابوس‌ࢪویایے #قسمت216 لبخند شاد تبدیل مے شود بہ ڪمانڪ تلخ روزهاے گذشتہ. _سہ ماه و بیست و چهار روز و سہ ساعت! ابرو بالا مے دهد. نمے دانم چہ حسے دارد. هیچ نمے توانم از ڪارهایش سر در آورم. سڪوت بر دهانش مے نشیند و بہ خوردن ادامہ مے دهد. _شاید درڪم نڪنے اما من هیچ وقت عاشق نشدم. یڪهو چنگال از دستم مے افتد. نگاه مان در هم گره مے خورد. مڪث بین ڪلامش دارد دیوانہ ام مے ڪند. _ببین رویا... عشق همیشہ برام یہ نقطہ‌ے نامفهوم بود. وَ..ولے تو رو ڪہ مے بینم غصہ مے خورم. غصہ‌ے روزاے خوشے ڪہ با من خراب ڪردے. نمے توانم سڪوت ڪنم. با بهت مے پرسم:" چے میگے پیمان؟ من هیچے از دست ندادم. من پشیمون نیستم از راهے ڪہ اومدم." دستش را بالا مے آورد. مجبور بہ بستن دهان و بہ زنجیر ڪشیدن قلب ناآرامم مے شوم. _من میخوام بهت بگم شاید یہ مدتے اوضاع خوب پیش نره. شاید توے این اوضاع منو دیگہ نبینے... میدونم شاید احساس ڪنے حرفام نامفهومہ اما تو خیلے از پشت پرده ها رو نمے دونے. ممڪنہ وضع تغییر ڪنہ اما ڪے؟ اینش بہ ما ربط داره ڪہ چہ زمانے بتونیم مستقل باشیم...." جان مے ڪَند تا منظورش را بہ من برساند اما گوش هایم انتظار ڪلمات و جملات خوبے را نمے ڪشد. _نبینمت یعنے چے؟ پیمان نڪن اینڪارا رو... تازه بعد سہ ماه اومدے و این حرفا رو تحویلم میدے؟ _یعنے این ڪہ راه خطرناڪے پیش رومونہ. البتہ هنوز حڪم قطعے داده نشده، بعدشم اینا رو الان بدونے بهتره. بعدا شاید فرصت نشہ یا دیگہ ڪار از ڪار گذشتہ باشہ. تو میتونے با این حرفایے ڪہ من زدم جدا بشے. من مجبورت نمے ڪنم! اصلا! مدیونے فڪر ڪنے دوستت ندارم یا هر چیز دیگہ اے. اتفاقا چون دوستت دارم و نمیخوام صدمہ ببینے اینا رو بهت میگم. تو این راه ممڪنہ راهے بریم ڪہ هیچ پلے براے برگشت وجود نداشتہ باشہ. نمیخوام بہ اجبار همراهم باشے... حرف هایش را درڪ نمے ڪنم. همواره گوشہ اے از گفتہ هایش در ابهام غرق مے شود. چہ مے شود؟ قرار است ڪہ طوفانے بیاید؟ _ببین پیمان من سخت تر از اینا رو هم دیدم و پا بہ پات اومدم. هر چے باشہ از قاچاقے از مرز رد شدن و سر ڪردن توے سلولاے كمیتہ خرابڪارے بدتر ڪہ نیست. از اینجا بودم و بقیہ‌ش رو خواهم بود. حرف دیگرے جز خنده نمے زند. شب خوبے بود جز تکہ‌ے اخر و گفتہ هاے پیمان ڪہ دلشوره را روانہ ام ڪرد. خبر هاے خوشے از مرزها نمے آید و خیلے چیز ها را با سانسور بہ مردم مے گویند. پیمان مے گوید خرمشهر را دشمن گرفتہ و مقاومت شڪستہ است. بنے صدر هم دست روے دست گذاشتہ تا دشمن بہ تهران برسد. ڪارشڪنے هایے مے شود و مردم ناراضے مے شوند. مردم خوزستان ڪہ خانہ و ڪاشانہ را از فرط ارتش بعث رها ڪرده اند در شهرها و خانہ هاے اقوام سرگردانند. معلوم نیست این جنگ ڪے بہ پایان مے رسد. بعضے ها موقتے بہ شهر هاے فامیل رفتہ و چند صباحے سپرے مے ڪنند. خیلے ها هم ڪہ جایے را ندارند صداے شان در آمده اما گوش شنوا ڪجاست؟ بنے صدر درمان ڪننده‌ے این زخم سر باز ڪرده نیست. از بازار بہ خانہ بر مے گردم ڪہ مهلقا خانم جلوے خانہ مے بینم. غمگین و درهم است. سلام مے ڪنم و با بغض جواب مے دهد. نگران مے شوم و مے پرسم چہ شده و بہ خانہ‌ے یڪے از همسایہ ها اشاره مے ڪند. پارچہ هاے سیاه دلم را آشوب مے ڪند. نوشتہ هاے داغ فرزند و تسلیت ناراحتم مے ڪند. _پدر و مادرش همین یہ پسرو داشتن. قرار بود آخر این ماه بساط عروسے براش تو محل راه بندازیم. _تصادف ڪردن؟ نچے مے گوید. _رفتہ بود جنوب. لیلاخانم مادرش میگہ طاقت نداشت مردمو توے خون خودشون ببینہ. تازه سربازیش رو تموم ڪرده ڪہ رفت. دیروز خبر آوردن ڪہ بچہ شون... جیگر گوشہ شون رو بعثیا شهید ڪردن. خرمشهر دست بعثیا افتاده. لیلا خانم از دیروز راهے بیمارستان شده... میگن جنازه‌ے پسرشو نتونستن بیارن عقب. بیشتر جنازه ها مونده بین بعثیا. بعد هم گریہ مے ڪند. دلم مے گیرد اما دلیل بے تابے هاے مهلقا را نمے دانم. صورتش را با گوشہ‌ے روسرے اش پاڪ مے ڪند و مے گوید: _عجب پسر خوبے بود. یہ محل دعاگوش بودن. اصلا محلمون با این پسر صفاے دیگہ اے داشت. شاید باورت نشہ ولے ریش سفیدا هم از همین جوون ڪم سن و سال مشورت مے گرفتن. تواضع داشت اما چہ حڪمتے هم داشت! خدا بہ دل مادر و پدر و خواهرش صبر بده. روزگار میدونہ ڪیو گلچین ڪنہ. افسوس مے خورم. با نشانہ هایے ڪہ او مے دهد مے توانم در حافظہ ام دنبال آن مرد بگردم. درست یادم نیست اما یڪے دوبارے او را دیده ام. #اینستاگرام:Instagram.com/aye_novel #کپےبه‌هیچ‌وجه‌‌جایز‌نیست🚫 #نویسنده‌مبینارفعتی(آیه) گروه‌ نقد و بررسے کلام طلایے👇🏻 https://eitaa.com/joinchat/1291845699C24c0d4e14c .....★♥️★..... @kalametalaei .....★♥️★.....