دعای حزین 🤲 🌘 دعای بعداز نمازشب🤲 *بِسْم‌ِٱللّٰه‌ِٱلرَّحْمٰن‌ِٱلرَّحیٖمِ* اَلْلّٰهُمَّ‌صَلِ‏ّعَلۍمُحَمَّدٍوَآلِ‌مُحَمَّدٍ اُنـٰاجـیٖـکَ يـٰا مَـوْجُـودََٱ فـیٖ كُـلِّ مَـكـٰانٍ راز گويم با تو اى كه هستى در هر جا و مكان .... لَـعَـلَّـکَ تَـسْـمَـعُ نِـدٰائـیٖ تاشايد فريادم را بشنوى فَـقَـدْ عَـظُـمَ جُـرْمـیٖ وَ قَـلَّ حَـيـٰائـیٖ چونكه جرم و گناهم بزرگ و شرمم كم است..... *مَـوْلٰاىَ يـٰا مَـوْلٰاىَ* اَىَّ ٱلْـاَهْـوٰالِ اَتَـذَكَّـرُ وَ اَيُّـهـٰا اَنْـسـیٰ * مولايم اى مولايم* كدامیک از حرص هايم را يادآورى كنم و كدامیک رافراموش كنم. وَ لَـوْلَـمْ يَـكُـن اِلّٱ ٱلْـمَـوْتُ لَـكَـفـیٰ و اگر نباشد جز همان مرگ تنها مرا بس است..... كَـیْـفَ وَ مـٰا بَـعْـدَ ٱلْـمَـوْتِ اَعْـظَـمُ وَ اَدْهـیٰ چِسان !. با اينكه جهان پس از مرگ بزرگتر و سخت‌تر است.... مَـوْلٰاىَ يـٰا مَـوْلٰاىَ حَـتّـیٰ مَـتـیٰ وَ اِلـیٰ مَـتـیٰ مولاى من اى مولايم تا چه وقت و تا كى؟ اَقُـولُ لَـکَ ٱلْـعُـتْـبـیٰ مَـرَّةََ بَـعْـدَ اُخْـریٰ بگويم كه (من گنهكارم و) تو حق بازخواستم دارى نه یک بار بلكه بارها ثُـمَّ لٰا تَـجِـدُ عِــنْـدیٖ صِـدْقََـٱ وَ لٰا وَفـٰاءََ و بعد از آن باز هم تو راستى و وفا از من نبينی..... فَـيـٰا غَـوْثـٰاهُ ثُـمَّ وٰا غَـوْثـٰاهُ بِـکَ يـٰا اَللّٰـهُ پس اى فرياد و باز هم اى فرياد به درگاه تو خـدايا ...... مِـنْ هَـوََۍ قَـدْ غَـلَـبَـنـیٖ از هواى نفسى كه بر من چيره گشته وَ مِـنْ عَـدُوٍّ قَـدِ ٱسْـتَـوْكْــلَـبَ عَـلَـىَّ و از دشمنى كه برمن حمله‌ور شده وَ مِـنْ دُنـيـٰا قَـدْ تَـزَيَّـنَـتْ لـیٖ و از دنيايى كه خود را برايم آراسته وَ مِـنْ نَـفْـسِِ اَمّـٰارَةِِ بِـٱݪــسُّـوءِ اِلّٰا مـٰا رَحِـمَ رَبّـیٖ..... و از نفس فرمانده به بدى جز آنكه پروردگارم رحم كند..... *مَـوْلٰاىَ يـٰا مَـوْلٰاىَ* اِنْ كُـنْـتَ رَحِـمْـتَ مِـثْـلـیٖ فَـرْحَـمْـنـیٖ *مولاى من اى مولايم* اگـر به كسى چون من رحم كرده‌ای پس به من نيز رحم كن.... وَ اِنْ كُــنْـتَ قَـبِـلْـتَ مِــثْـلـیٖ فَـٱقْــبَـلْـنـیٖ و اگـر كسى را مانند من پذيرفته‌اى مرا هم بپذیر..... يـٰا قـٰابِـلَ ٱݪــسَـحَّـرَةِ ٱقْــبَـلْـنـیٖ اى پذيرنده ساحران (فرعون) مرا هم بپذیر.... يـٰا مَـنْ لَـمْ اَزَلْ اَتَـعَّـرَفُ مِـنْـهُ ٱلْـحُـسْـنـی..... اى كه تا بوده از او نيكى ديده‌ام يـٰا مَـنْ يُـغَـذّیَٖـنـیٖ بِـٱݪــنِّـعَـمِ صَـبـٰاحََـٱ وَ مَـسـٰاءََ..... اى كه غذايم دادى به نعمتهاى خود در هر صبح و شام..... اِرْحَـمْـنـیٖ يَـوْمَ آتـیٖـکَ فَـرْدََٱ شـٰاخِـصََـٱ اِلَـیْـکَ بَـصَـریٖ ..... رحم كن به من روزى كه به نزدت آيم تنها در حالى كه بلند كرده‌ام بدرگاهت ديده‌ام را..... مُـقَـلّـِدََٱ عَـمَـلـیٖ قَـد تَـبَـرَّءَ جَـمـیٖـعُ ٱلْـخَـلْـقِ مِـنّـیٖ نَـعَـمْ.... و نامه عملم به گردنم افتاده و همه مردم از من بيزارى جويند و اَبـیٖ وَ اُمّـیٖ وَ مَـنْ كـٰانَ لَـهُۥ كَـدّیٖ وَ سَـعْـيـیٖ ... حتّى پدر و مادرم و حتّى كسى كه رنج و تلاشم براى او بوده.... فَـاِنْ لَـمْ تَـرْحَــمْـنـیٖ فَـمَـنْ يَّـرْحَـمُـنـیٖ پس اگـر تو نيز به من رحم نكنى پس چه كسى به من رحم كند؟ وَ مَـنْ يُّـونِـسُ فِـۍٱلْـقَـبْـرِ وَحْـشَـتـیٖ و كيست كه مونس وحشت قبرم باشد؟ وَ مَـنْ يُّـنْـطِـقُ لِـسـٰانـیٖ اِذٰا خَـلَـوْتُ بِـعَـمَـلـیٖ .... و كيست كه زبانم را گويا كند آنگاه كه با عملم خلوت كنم؟ وَ سـٰائَــلْـتَـنـیٖ عَـمّـٰا اَنْـتَ اَعْـلَـمُ بِـــٖهۦمِـنّـیٖ..... و بپرسى از من آنچه تو بدان داناترى از خودم .... فَـاِنْ قُـلْـتُ نَـعَـمْ فَـاَیْـنَ ٱلْـمَـهْـرَبُ مِـنْ عَـدْلِـکَ ..... پس اگـر بگويم آرى كجا از عدل تو گريزگاهى است؟ * وَ اِنْ قُـلْـتُ لَـمْ اَفْـعَـلْ * و اگـر بگويم نكردم قُـلْـتَ اَلَـمْ اَكُـنِ ٱݪــشّـٰاهِـدَ عَـلَـیْـکَ جواب دهى آيا من گواه و شاهد تو نيستم؟ فَـعَـفْـوَکَ عَـفْـوَکَ يـٰا مَـوْلٰاىَ پس گذشتت را گذشتت را خواهانم اى مولايم...... * قَـبْـلَ سَـرٰابـیٖـلِ ٱلْـقَـطِـرٰانِ* پيش از پوشيدن پيراهن آتش‌زا *عَـفْـوُکَ عَـفْـوُکَ يـٰا مَـوْلٰاىَ* گذشتت گذشتت را خواهم * اى مولاى من * قَـبْـلَ جَـهَـنَّـمَ وَٱݪــنّـیٖـرٰانِ