وقتی پیش مردم هستی رنگ و جنس و نوع لباسشون رو می بینی ، ماشین ارزون و گران قدیمی و مدل بالا رو تشخیص میدی، در و دیوارو نمای خانه ها رو می بینی و ...اما وقتی از زمین به سمت آسمان حرکت می کنی، کم کم آدم ها دیگه دیده نمیشن، چه برسه به رنگ و جنس لباسشون. وقتی بالاتر می‌روی دیگه رنگ خودروها ، قدیمی و نو بودنشون دیده نمی شه، تردد ماشین ها رو می بینی تو جاده که شدن اندازه یه مورچه! بزرگی و کوچکی خانه ها دیگه قابل تشخیص نیست، همین طور گرون و ارزون بودنشون، همین طور بالا شهر و پایین شهر دیگه معنایی نداره. وقتی بالاتر میری، شهرها هم کوچک می شن از اون بالا دیگه نمی بینی که چقدر آدما اون پایین دارن، این ور و اون ور می رن، نمی دونی کیا دارن سر کیا کلاه میزارن، نمی بینی کی داره چی کار میکنه از اون بالا دنیا خیلی کوچک میشه، آدما حالا دیگه دیده نمی شن، ماشینا و خونه ها برات بی ارزش میشن چیزی که جلب توجه می کنه پهنا و بزرگی آسمونه و بس. چرا وقتی به زمین میای رنگ و لعاب و ماشین ارزون و گرون برات فرق می کنن. چرا دنیا این قدر برات با ارزش میشه؟ این دنیا همان دنیاییه که از آسمون این قدر بی ارزشه