✍🏻 خواسته‌های روز دوازدهم ماه مبارک رمضان: ﷽ از جمله مهمترین نکات اصلی دعای روز دوازدهم ماه رمضان : 🔆 خدایا، در ماه رمضان مرا با دو چیز زینت ده؛ یکی ستر و دیگری عفاف؛ “ستر” یعنی؛ عیب‌های من پوشیده باشد و یا این‌که علاوه‌بر این، عیب‌های دیگران را هم من بپوشانم، اگر عیب‌های دیگران را بپوشانم، خدا نیز که ستار العیوب است، عیوب مرا خواهد پوشاند. “عفاف” پاکی باطنی خود شخص است، اما «ستر»، پوشش بر اشکالات و عیب‌هاست؛ خدایا مرا با عفاف زینت بخش تا عیوبی نداشته باشم و اگر هم عیب‌هایی دارم پوشیده باشد. 🔆 خدایا؛ مرا در پوشش خودت قرار ده، با پوشش قناعت و کفاف؛ چون بسیاری از گناهان از طمع بوجود می‌آید و تعرض به حقوق دیگران، همه از طمع ناشی می‌شود. در حدیثی از پیامبر (ص) می‌خوانیم: «القَنَاعَةُ مَالٌ لَایَنْفَدُ؛ قناعت سرمایه ‏ای فناناپذیر است؛ بحار الانوار، ج 74، ص 289» و در کلمات قصار نهج البلاغه می‏‌خوانیم: «لَا کَنْزَ أغْنَی مِنَ القَنَاعَةِ؛ هیچ گنجی پرمایه ‏تر از قناعت نیست؛ نهج البلاغه، حکمت 371». و «کَفَا بِالقَنَاعَةِ مِلْکاً؛ قناعت ملک مهّمی است؛ نهج البلاغه، حکمت 229». 🌀تفاوت قناعت و ولع: «قناعت» نقطه مقابل «حرص و ولع» است که مفهوم آن را به قرینه مقابلش می‌توان شناخت. «حرص» یک نوع تضادّ میان روح و جسم از نظر اشباع نیازهای مادّی است و «حریص» به کسی می‌‏گویند که به اندازه کافی جسم او در برابر نیازهای مادّی اشباع شده، اما روح او همچنان فقیر و گرسنه است، پس بدون دلیل، در پی ثروت‌اندوزی بیشتر، انحصارطلبی احمقانه‏‌تر و حتّی در پی غصب سهم و حقّ دیگران است. 🌀حریص گاهی چنان به مرحله‌های بحرانی حرص می‌‏رسد که در این راه، تمام خواب، استراحت و حتّی اخلاق و ایمان خود را از دست می‌‏دهد تا درآمد مادّی بیشتری از هر طریق که میسّر شود، به دست آورد و سرانجام به موجودی ناتوان و بی‏اراده، که همه چیز خود را از دست داده تبدیل شود، در حالی که وی هنوز از نظر روحی اشباع نشده است، زیرا آن چه را یافته است، از نظر اشباع روحی، سرابی بیش نبوده است. ولی «قانع» کسی است که در میان جسم و روح او هماهنگی برقرار شده و هنگامی که به مقدار کفایت و نیاز بیابد، روح و جسم او اشباع می‏‌گردد. پس بی‏‌جهت حرص نمی‏‌زند و به حقوق کسی تجاوز نمی‌‏کند. در حقیقت «قناعت» یک نوع بی‌‏نیازی روحی و برخورداری از سرمایه اعتماد به نفس و قدرت‌های اخلاقی است. 🔆 خدایا؛ مرا اهل عدل و انصاف قرار ده؛ قانون عدل و انصاف یکی از قواعد فقهی است که روایات ما هم بر آن تاکید دارند. «عدل» همان قانونی است که تمام نظام هستی بر محور آن می‏‌گردد و به معنی واقعی کلمه، آن است که هر چیزی در جای خود باشد؛ بنابراین هرگونه انحراف، افراط، تفریط، تجاوز از حد تجاوز به حقوق دیگران، بر خلاف اصل‏ «عدل» است. 🔆 خدایا؛ از هرچیزی که از آن می‌ترسم در امانم بدار؛ در دنیا حوادث طبیعی فراوانی هستند مثل زلزله‌ها و بلایای زمینی. در قیامت نیز که «فزع اکبر» است و خلق اولین و آخرین هستند نیز، بلایایی فراوانی است که از خدا می خواهیم ما را از آن بلایا هم محفوظ دارد. به عصمت خودت؛ به حفظ خودت ؛ به نگهبانی خودت قسم که مرا از امور مورد ترس نگهداری کن و دعاهای امروز را در حق من مستجاب کن. #نکات‌کلیدی