💠 امام حسین (عليه‌السّلام) به سوى آنچه خدايش فرا خوانده بود، رهسپار شد تا (در راه) فرزدق شاعر آن حضرت را ديده، سلام كرد و گفت:
اى فرزند رسول خدا (صلّى‌الله‌عليه‌وآله) چگونه به كوفيان دل مى‌بندى با اينكه پسر عمویت مسلم بن عقيل و پيروانش را كشتند؟
🔹ديدگان امام (عليه‌السّلام) اشكبار شد و فرمود: «رحم الله مسلما فلقد صار إلى روح الله و ريحانه و جنّته و رضوانه، أما إنّه قد قضى ما عليه و بقي ما علينا؛
خدا مسلم را رحمت كند، او به سوى آسايش الهى و ملكوت عطرآگين و بهشت و خشنودى خدا رخت بر بست. او تكليف خود را انجام داد و (هنوز) تكليف ما باقى است.»
🔹سپس اين اشعار را سرود:
فإن تكن الدّنيا تعدّ نفيسة
فانّ [فدار] ثواب الله أعلى و أنبل
و إن تكن الأبدان للموت أنشأت
فقتل امرئ بالسّيف في الله أفضل
و إن تكن الأرزاق قسما مقدّرا
فقلّة حرص المرء في الرّزق أجمل
و إن تكن الأموال للتّرك جمعها
فما بال متروك به المرء يبخل
و ان كانت الأفعال يوما لأهلها
كمالا فحسن الخلق ابهى و اكمل
عليكم سلام الله يا آل احمد
فانّي اراني عنكم سوف ارحل
اگر دنيا ارزشمند به شمار مى‌آيد، پاداش خداوندى برتر و شريف‌تر است.
و اگر بدنها براى مرگ پديد آمده‌اند، پس در راه خدا با شمشير كشته شدن بهترين است.
و اگر روزى آدميان به تقدير الهى تقسيم گشته است پس در طلب آن آزمند نبودن زيباترين است.
و اگر گردآورى ثروت دنيا براى واگذاردن است، پس چرا آدمى در انفاق آن بخل مى‌ورزد؟
و اگر كردارها روزى كمال آدميان خواهند بود، پس اخلاق زيبا درخشان‌ترين و كامل‌ترين است.
سلام خدا باد بر شما اى خاندان احمد مختار (صلّى‌الله‌عليه‌وآله) كه مى‌بينم به زودى از شما (جدا شده) كوچ خواهم كرد.
📗 فرهنگ جامع سخنان امام حسين(علیه‌السلام)، ص۳۹۲
☑️ @karavanedel