ای مولای من! از صفت های تو بعید است که فرمان به درخواست بدهی، ولی عطایت را نبخشی! تو بر همه مملکت خود، با بخشش عطایا، منان و نعمت بخش فراوان هستی و دائم با مهربانیت بر آن ها لطف میکنی! مرا در کودکی، غرق احسان هایت بالنده کردی؛ و در بزرگ سالی، خوش آوازه ام کردی! ای کسی که در دنیا با نیکی کردنت و زیاده بخشی و انواع نعمتت، مرا پروریدی و برای آخرتم، وعده عفو و کردم دادی دعای ابوحمزه