ای مظهرِ حقّ الیقین،یاسمن بهشت دین بانوی عزّت و ادب ، یارِ امیرُالمؤمنین (( یا فاطمه ام البنین...)) با حبّ آل فاطمه،حسین حسین وِردِ تو بود در یاریِ دین خدا،عباسْ شاگرد تو بود بانو نگشته اي جدا،یک لحظه از دین خدا در مدح تو این بس که زد،زینب تو را مادر صدا ((یا فاطمه ام البنین...)) ای که به شور و شوق دوست،شعر شرافت خوانده ای برای یاریِ حسین،عباس پَروَرانده اي ز غربت کرببلا،گرچه به قلبت غم رسید عباس شد شهید و تو،در پیش زهرا رو سپید (( یا فاطمه ام البنین...)) چه ضربه ها از دشمنان،بر شاخه های یاس خورد آه از دمی که تیر کین،بر دیده ی عباس خورد هم آسمان و هم زمین،بر روضه هایش گریه کرد بجای تو در علقمه،زهرا برایش گریه کرد (( یا فاطمه ام البنین...)) کنار نهرِ علقمه،از دار دنیا دیده بست عباس تو با رفتنش،پشت حسین را شکست ای همسر شیر خدا،برای ما بِنما دعا تا که شبیه شهدا،شَویم اهلِ کربلا (( یا فاطمه ام البنین...)) به صدق و اخلاص و وفا،ریشه کنِ ستم شویم شبیه بچه های تو،مدافع حرم شویم عباس تو داده به ما،درس شهامت و شرف مجاهدت در راهِ حق،وَ اعتقاد و هم هدف (( یا فاطمه ام البنین...))