باسمه تعالی 🔴 ورشکستگی شرکت Thomas Cook بخوبی میتواند نحوه کار اقتصاد در غرب را نشان بدهد. 🔹 معمولاً نگاه شرقیها به مسأله ورشکستگی یک شرکت بزرگ توریستی این است که وقتی چنین شرکتی در بحران مالی قرار میگیرد، قدم اول این است که باید فروش سفرهای توریستی جدید خود را متوقف کند، و ظرف چند هفته بلیطهای پرواز و رزروهای هتل‌هایی که قبلاً فروخته را مدیریت کند. بعد از آن میتواند به فروش هتل‌ها و هواپیماهای خود، و پرداخت بدهی‌ها فکر کند. 🔹 اما چنین روشی را در غرب کمتر سراغ دارم: یک شرکت به فعالیت خود ادامه میدهد، تا لحظه‌ای که از تسویه یک تراکنش مالی، حتی در حد یک دلار، باز بماند. در آن لحظه ورشکسته محسوب شده، تمام دارائی‌های آن ضبط شده، و همه فعالیتهای شرکت متوقف میشود. 🔹 این سیستم خیلی غیر منصفانه و بیرحمانه است، اما عجالتاً همین روش را باید انتظار داشت. 🔹 مدیران شرکت Thomas Cook به هیچ‌کس درباره وضعیت شرکت خود اطلاع نداده، و حتی اخیراً نزدیک ۴۰ میلیون دلار به خود پاداش پرداخت کرده بودند. 🔹 نتیجه ورشکستگی این است که مجموعاً حدود ۶۰۰ هزار مسافر در نقاط توریستی جهان سرگردان هستند، و دولتهای دنیا باید امکانات خود را برای مدیریت این افراد سرگردان بسیج کنند. سهم دولت انگلیس از این خیل مسافران سرگردان حدود ۱۵۰ هزار نفر است. 🔹 ورشکستگی‌های مالی آتی نیز همین وضع را خواهند داشت: شکوه و زرق و برق شرکتهای بزرگ برقرار است، تا لحظه‌ای که ورق برگردد. در برگشتن ورق هم صحبت از چند درصد تغییر نیست؛ بلکه از صد به صفر میرسد. t.me/zadolmosafer