🔴 مشارکت مردم زیادی «دبش» شد 🔸 می‌گویند گروه کشت و صنعت دبش ۷۹ درصد انحصار چای را در اختیار داشته اما بخش زیادی از ارز نیمایی را در بازر آزاد فروخته‌. به جای جنس ۱۴ دلاری هم چای بی‌کیفیت ۲ دلاری به کشور آورده. فاجعه اینکه سازمان غذا و دارو کیفیت چای‌ها را تأیید کرده. از سال ۹۸ تا ۴۰۱ بیش از ۳ میلیارد دلار ارز گرفته‌اند اما مجموع ارزهای فروخته شده و کالای بی‌کیفیت فسادی در حدود ۲ میلیارد دلار را رقم زده. این عددها حتی برای بنده که فساد در ایران را عادی می‌دانم تکان‌دهنده است. 🔹 دولت می‌گوید ما فساد را کشف کرده‌ایم و وزارت اطلاعات پیگیر قضیه بوده اما ظاهرا موضوع سال گذشته با نامه جمعی از فعالان صنعت چای رسانه‌ای شده. وزارت اطلاعات تا قبل از آن چه کار می‌کرده؟ مگر معلوم نیست بانک مرکزی مبالغ هنگفتِ ارز را به کدام شرکت‌ها داده؟ مگر نباید نفر به نفر و قدم به قدم زیرِ ذره‌بین باشند؟ می‌گویند مدیر عامل آن شرکت تا مهرماه امسال آزاد بوده و در رسانه‌ها مصاحبه اعتراضی هم داشته که سی هزار تن چای مرا بیخود در گمرک توقیف کرده‌اند. 🔸 این اشتهای جنون‌آمیز در فساد باورناپذیر است، هر جای دنیا خبر را بدهید جز مسخره شدن و آبروریزی واکنشی ندارد‌. فرض کنیم چای کالای اساسی است و اصلا نباید گران شود تا مصرفش پایین بیاید (و به تبع آن مصرف قند و شکر و شیرینی کاهش پیدا کند و هزینه‌های دندانپزشکی کمتر)، چرا خودِ دولت وارد نمی‌کند؟ واردات در حد میلیارد دلار چرا باید به بخش خصوصی واگذار شود آن هم به شکل انحصاری؟ این دزدی‌هایِ تکراری باید به چه عدد و رقمی برسد تا تجدید نظر کنید؟ 🔹 قطعا در دولت هم اتلاف رخ خواهد داد اما در حد معمول یعنی ده پانزده درصد که با شفاف‌سازی کمتر می‌شود، اینجا با شصت هفتاد درصد مواجهیم! این اختلاف را مدیون آنهاییم که اصرار به دخالت نکردنِ دولت دارند و دائم از بخش خصوصی تمجید می‌کنند، اسم سرمایه‌دار را مردم گذاشتند و به رانت و پول‌پاشی می‌گویند مشارکت در اقتصاد. تا وقتی این رویه برقرار است و قبول نکنند که بخش خصوصی (حتی باسابقه مثل دبش) سودجو است و به غارت تمایل دارد چیزی عوض نخواهد شد. 🔸 جامعه ایران به طور طبیعی مستعد فساد است و تحریم به شدت آن را تحریک کرده، وضعیت حالا «بِکن و ببر» شده‌. حتی در سطوح خُرد گرایش به فساد در ایران قابل توجه است. تعصب‌های خانواده‌ای، قبیله‌ای، صنفی و محلی به شدت قوی هستند و هر سیستمی سرِ کار باشد نمی‌تواند بنیان‌ها را تغییر بدهد اما می‌شود جلوی اشتباهات کودکانه و فسادهای نجومی را گرفت. می‌شود لجبازی نکرد و از اصرار به خصوصی‌سازی و افتضاحاتی مثل ایران‌مال و دبش و... کوتاه آمد. 🔹 می‌توانیم قصه‌های خیالی ببافیم که مفسدها همه خصولتی بودند نه خصوصی اما وقتی شعار واگذاری و آزادی بدهید طبیعتا سیستم بیشتر به کسانی اعتماد می‌کند که خط و ربطی داشته باشند و خنده‌دار است اگر فرض کنیم غیرِ اینها در چنان موقعیتی دست به فساد نخواهند زد. بعضی‌ها هم اصرار به ارزِ تک‌نرخی دارند که نتیجه‌اش انفجار قیمت‌ها و خودکشی دستجمعی است. در آبان ۹۸ دیدیم که یک‌ نمونه آزادسازی چطور ضعیف‌ها را از جان‌شان سیر کرد و‌ چه فاجعه‌ای برای کشور رقم زد. ✍دانشطلب 🔻با مکشوفات همراه شوید https://eitaa.com/joinchat/2471821559C0d3be59a31