جناب گرامی در کتاب [ جای خالی سلوچ] مغتنم شمردن عمر و زندگی رو خیلی زیبا تشریح کرده می‌گه : آدمی به مرور آرام می‌گیرد بزرگ می‌شود ‏بالغ می‌شود و پای اشتباهاتش می‌ایستد. ‏گذشته‌اش را قبول می‌کند، نادیده‌اش نمی‌گیرد ، ‏می‌فهمد که زندگی یک موهبت است، یک غنیمت است، ‏یک نعمت است و نباید آن را فدای آدم‌های بی‌مقدار کرد! ‏اصلا از یک جایی به بعد حال آدم خودش خوب می‌شود ... 😊💙