بزرگی، هنگـام روز بـه امـور مردم رســیدگی می کرد و شـب هـا بـه عبـادت و راز و نیـاز بـا خـالق می پرداخـت. عــده اي از دوستدارانش گفتند: چرا این همه خود را در رنج و مشقت می اندازي و براي چیست که نه در روز آسایش داري و نه هنگام شب آرام می گیري؟ گفت: اگر در روز استراحت کنم، کار مردم نابسامان می شود و اگر هنگام شب نیز آرام بگیرم، کار من در آخرت، ضایع و بیهوده خواهد بود.