💠 زندگی حقیقی، زندگی عبودیت است. 🔰 دیده‌اید که وقتی یک بچه با پدر و مادر لج می‌کند، دیگر آن لحظه خود را کسی می داند؛ می‌زند، می‌شکند، ابراز قدرت می‌کند، همه چیز را فراموش می‌کند؛ این، زندگی در عالم توهم است. 📌 درحالیکه واقعیت این است که این پدر و مادر وقتی اراده کردند، دست و پای بچه را می‌بندند و در بغل او می‌گذارند، سوار ماشین می‌کنند و در منطقه‌ای می‌برند، بچه می‌بیند که در اینجا زندگی می‌کند و در مدیریت اتاق هیچ کاره بوده است. 🌀 وقتی فطرت انسان به برکت تزکیۀ نفس و به برکت تربیت اولیای الهی، انبیا و اوصیا (علیهم‌السلام) باز شد، رویۀ حقیقی او باز می‌شود و از زندگی توهمی که دیگران دارند، آزاد می‌شود. 👌 آنگاه دیگر هیچ «من» از منیتی در خود احساس نمی‌کند؛ اسم این را می‌گویند. 🍃عبد یعنی چنین انسانی که مثل شعاع خورشید هیچ چیزی در خودش احساس نمی‌کند. می‌بیند که همه از آن قدرت مطلقه است. به این زندگی میگویند. 👈 ، زندگی عبودیت است؛ نه زندگی توهمی ما. 📑 جزوه "سی و دو گفتار در معارف الهی" ص۴۲۱ 💠کانال ندای پاک فطرت 🆔 @nedayepakefetrat @kashkoolkarime🕌