🔷 جامعه ‏ى بشرى نيازمند بقال، بنا، مقنى، نجار، مهندس و طبيب و مربى است. اين‏ها همه نيازهاى جامعه است اما شديدترين آن‏ها نياز تربيتى است. 🔷 زيرا صنعت و تكنيك پيشرفته در جامعه ‏اى كه فقر تربيتى دارد جز به انهدام و نابودى آنان كمك نمى‏ كند و همانند تيغ تيزى است كه در دست كودكى باشد. 🔷 هر چه تيغ تيزتر باشد دست كودك زودتر جدا شده و جانش بيشتر در خطر افتاده است. در اين زمينه هر چه انسان نيرومند و مجهزتر شود براى مرگ مجهز شده و به سوى نابودى شتاب كرده است. 🔷 براى انحطاط و انهدام جمعى لازم نيست كه آن‏ها فاقد صنعت و تكنيك باشند، بلكه كافى است كه با صنعت پيشرفته از بار تربيتى خالى شوند، كه در اين صورت تيغ صنعت براى نابودى آن‏ها كافى است. 🔷 و همين است كه كشورهاى عقب افتاده وقتى به صنعت و تكنيك مى‏ رسند كه از درون پوسيده شده‏ اند و از محتوا خالى شده ‏اند و از اصالت‏هايشان تجريد شده ‏اند. 🔷 و اين رشد صنعتى براى اين‏ها نه تكامل است و نه خوشبختى كه همه ‏اش مسأله است و درگيرى، همه ‏اش گرفتارى است و سردرگمى و همه‏ اش انحطاط است و انهدام. 📚 مسئولیت و سازندگی، ص 14 🆔👉 @cheshmeyejarie