📰
#دیروزنامه_های_زنجیره_ای
🔹 استدلالهای مضحک برای قهرمانسازی!
روزنامه ابتکار در شماره دیروز خود تقریبا تمام صفحه نخست را به موضوع وزیرخارجه و استعفای او اختصاص داده بود اما نکاتی در این نوشتار وجود داشت که قابل تامل و تاسف انگیز بود.
در این یادداشت آمده است: «استعفای آقای محمدجواد ظریف برای من امری غیرمنتظره نبود. ایشان طی مدت چهل سال از یک دانشجو و کارآموز سیاست، تبدیل به یک تحصیلکرده با درجه دکترای روابط بینالمللی شد که توانست با انباشت تجربههای طولانیمدت دیپلماتیک، امر خطیری مانند مذاکرات هستهای را به سرانجام برساند.»!!
این نوع تفکر طیف موسوم به اصلاحطلب است. صرف اینکه کسی کاری را به انجام رسانده برای این جماعت محل قهرمانسازی میشود! در کشورمان از قرنها پیش تاکنون افراد زیادی بودهاند که قراردادها و یا توافقنامههایی را به سرانجام رساندهاند اما صرف اینکه مثلا «وثوقالدوله» قرارداد استعماری 1919 را به سرانجام رساند قابل تقدیر است؟!
سپس نویسنده مینویسد: «به طور کلی برجام در ماهیت خود بزرگترین خدمتی بود که ظریف میتوانست در آن وضعیت برای کشور خود انجام داده و ایران را از ورطه شرایط خطرناک بینالمللی نجات دهد.»
دقت کنید که چگونه این طیف واژهها را با رویکرد خاصی به استخدام درمیآورد تا به هدفش که همان انگارهسازی است نایل شود: «ورطه شرایط خطرناک»! به راستی حدفاصل سالهای 1390 تا 1392 چه خطری کشور را تهدید میکرده که نویسنده این رپورتاژ آگهی از آن با عنوان ورطه نام برده است؟
در ابعاد تولید ناخالص و خالص ملی باید گفت که رسیدن به رکورد سال 1390 به آرزویی برای دولتمردان تبدیل شده بود. طیبنیا وزیر اقتصاد دولت نخست تدبیر و امید در این باره گفته بود: «در حال حاضر سطح تولید کشور از بالاترین دوران یعنی سال 90 پایینتر است که دلیل آن رکود است که تلاش ما این است که به تولید سال 90 و 91 برسیم.»
اما اگر منظور زنجیرهایها از این انگارهسازی دامن زدن به همان توهم جنگ است که باید گفت این اصلا شائبهای نیست که حتی ارزش پاسخ دادن داشته باشد. ضمن آنکه باید به نویسنده گفت به راستی امروز جامعه را چطور میبیند که پیش از برجام را ورطه خطرناک مینامد؟ پیش از برجام دستکم ما یک امتیاز بالقوه بزرگ و مهم به نام رآکتور آب سنگین اراک داشتیم.
http://kayhan.ir/fa/news/155673
🔻نشانی ما در پیامرسانهای سروش، ایتا، گپ و بله
@kayhannewspaper