📎امید اسلام و خمینیِ آینده ایران بود صبح یک‌شنبه نهم ذیقعده 1397 هجری قمری برابر یکم آبان‌ماه 1356 هجری شمسی، خورشید با هاله‌ای از غم و اندوه طلوع کرد. فضای نجف ‌اشرف در حالتی از ابهام و ناباوری فرو رفته بود و مردم به ویژه محصلین حوزه علمیه این شهر را بهت و حیرتی شگفت فرا گرفته بود، قیافه‌ها غمناک و چهره‌های اندوه‌بار از رویداد و ضایعه‌ای بزرگ و جبران‌ناپذیر حکایت می‌کرد. آیت‌الله حاج سید مصطفی خمینی فرزند ارشد امام خمینی و از نزدیک‌ترین و صدیق‌ترین یاران ایشان، در نخستین ساعات این روز، در حال مطالعه، جان به جان آفرین تسلیم کرده بود. حضرت امام در چند جمله، آن رحلت جانسوز را به اطلاع همه رساندند. جملاتی که هر کلمه‌اش حکایت از غم و اندوهی عمیق داشت: «إنا لله و إنا إلیه راجعون‏ در روز یکشنبه نهم شهر ذی‌القعدهًْ الحرام 1397 مصطفی خمینی، نور بصرم و مُهجَه قلبم، دارفانی را وداع کرد و به جوار رحمت حق تعالی رهسپار شد.» «اللهم ارحمه و اغفر له و أسکنه الجنهًْ بحق اولیائک الطاهرین- علیهم الصلاهًْ و السلام»1 از همان ابتدای انتشار خبر رحلت سید مصطفی خمینی، کسی شایعه سکته قلبی او را باور نکرد. چراکه همه شواهد حکایت از توطئه‌ای خباثت‌آمیز داشت. خادم منزل وی به نام صغری خانم، اولین نفری بود که با پیکر بی‌جان سید مصطفی برخورد کرد. او از مشاهداتش چنین روایت کرد:... ادامه مطلب👇 https://kayhan.ir/fa/news/228314 🔻نشانی ما در پیام‌رسان‌های سروش، آی‌گپ، ایتا @kayhannewspaper