از شیخ جنید پرسیدند که توبه چیست؟ گفت آن که گناهِ خویش فراموش کنی. ای تو از حالِ گذشته توبه‌جو کِی کنی توبه از این توبه، بگو مولانا این که خودت را «گناه‌کار» بدانی همان‌قدر از سرِ منیَت است که خودت را «بی‌گناه» بدانی. در هر دو حالت داری به جای خداوند در موردِ خودت قضاوت می‌کنی. در هر دو حالت قضاوتِ خودت را مقدم بر قضاوتِ خداوند می‌دانی. در هر دو حالت میانِ خداوند و خودت ایستاده‌ای. تسلیم و توکل، یعنی آزاد شدن‌ ازهر دوی این قضاوت‌ها، و سپردنِ قضاوت به تنها شایستهٔ داوری در هستی، داوری که خودش را چنین معرفی کرده است: نَبِّئْ عِبَادِي أَنِّي أَنَا الْغَفُورُ الرَّحِيمُ بندگانم را آگاه کن، که به راستی منم بخشایندهٔ مهربان ‌‌‌‎‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌