بسم ربّ الحسین آری! اگر امام حسین علیه السلام به حضرت عبّاس فرمود: اِرْکَبْ بِنَفْسِی اَنْتَ یا اَخِی، آری!.....اصلا قاعده بهم نخورده و حضرت مطلقاً خلاف نظام تکوین، سخنی نگفته و تشبیه و توصیف اعتباری نیز به حضرت عبّاس نداده اند! حضرت عبّاس علیه السلام در وادیه کربلا وارد شدند و هنگامیکه تیر برمشک خورد و مستاصل و متحیّر ماند و ناگهان عمود آهن بر سرش خورد و با بدن و صورت پر از تیر از اسب بر زمین افتاد آن لحظات در عالم معنی و ملکوت، قیامت در قیامت بود! جناب عبّاس ابن علی علیه السلام در آن لحظات بود که هرچند قامتش غرق در تیر و شمشیر و خاک و خون و نیزه بر روی زمین کربلا افتاده بود، اما قامت شکسته اش در هفت آسمان تا عرش قیامت کرده بود! قامتش بر روی خاک کربلا اما جانش تا قلّه ی مقام حَلَّت بفنائک، اوج گرفت و واصل به مقام وحدت نور و معنوی امام حسین علیه السلام شده بود! دیگر در آن لامکان و لازمان، هیچ دوئیتی بین حضرت عبّاس و امام حسین علیه السلام نبود! خیال حضرت عبّاس با برزخ وجودی امام علیه السلام، عقلش با عقل کل امام علیه السلام، قلبش با قلب امام علیه السلام که عرش الرحمن و جانش با جان امام علیه السلام....به وحدت رسیده بود(فناء)، لذا وقتی اباعبدالله الحسین علیه السلام بالای سر جناب عبّاس رسید در آیینه ترک خورده و شکسته ی عباس علیه السلام خود را دید! هرچه در میان بود حسین بود و حسین بود و حسین بود! چرا که در قلّه ی مقام حلّت بفنائِک، جان حضرت عباس علیه السلام در این وحدت تامِّ نوری و معنوی با امام حسین علیه السلام، قلبش شد عرش الرحمن! لذا اینجا بود که ظرف وجودی جناب عباس علیه السلام، شد مجمع الفضائل، بحرالمعارف، خزائه الاسرار! باب الحوائج و به همین دلیل است که عارف واصل، سید علی قاضی قدس سرّه می فرمایند: محال است انسانی به جز از راه سیدالشهداء علیه السلام به مقام توحید برسد. سریان فیوضات وخیرات از مسیر حضرت سیدالشهداست وسقایت این فضیلت هم حضرت عباس علیه السلام است 🆔️ آیدی ارتباط با ادمین: @zohor313iran 🔸️لینک کانال https://eitaa.com/joinchat/2461138948Cdf2697a104