من فدای علی یا علی فدای من! ✍مصطفی حا‌جی‌وند ازنا‌، جمعه ۲ آذر نماینده مردم محترم ازنا و دورود در تریبون نماز جمعه خود را فدایی رهبر خواند. ایشان خود را موافق طرح دوتابعیتی‌ها اعلام کردند. چراکه از منابع موثق اطلاع دارند، مقام معظم رهبری با کلیات این طرح موافق هستند. نکاتی در مورد این فرموده نماینده محترم قابل بیان است: ۱. بر فرض که نظر رهبری معظم هم این باشد. شما موظف به بررسی فنی و کارشناسانه این طرح هستید. شکل‌گیری نظر رهبر انقلاب هم با مشورت مشاوران است. این نظرات هم که از غیب نمی‌رسد. (حتی کار کارشناسی قوی یک نماینده در مواردی می‌تواند نظر رهبری را نیز تغییر دهد.) واضح است که این بررسی های فنی و تضارب آراست که سبب رشد نظرات می‌شود. البته گاهی هم این کار کارشناسی سبب اختلاف نظر است. همانطور که در جریان انتخاب دوره دوم نخست وزیریِ میرحسین موسوی، نظر رهبری با حضرت امام متفاوت بود. خودِ رهبر انقلاب هم در این زمینه تصریحاتی دارند: «گفته شد که بعضیها نظرات کارشناسی میدهند، با نظر رهبری مخالف است، میگویند آقا این ضد ولایت است. من به شما عرض ‌بکنم؛ هیچ نظر کارشناسی‌ای که مخالف با نظر این حقیر باشد، مخالفت با ولایت نیست؛ دیگر از این واضح‌تر؟! نظر کارشناسی، ‌نظر کارشناسی است. کار کارشناسی، کار علمی، کار دقیق به هر نتیجه‌ای که برسد، آن نتیجه برای کسی که آن کار علمی را ‌قبول دارد، معتبر است؛ به هیچ وجه مخالفت با ولایت فقیه و نظام هم نیست.»۱۶/۵/۱۳۹۱ ۲. این نقل‌های موثق که هیچوقت ابعاد آن مشخص نیست، دستاویزی است برای بستن دهان مطالبه‌گران و پایان گفتگو با دغداغه‌مندان. استدلال‌هایی که نه قابل رد هستند و نه قابل اثبات. این سبک بیان، پیش‌انداختن رهبری است. دانسته یا نادانسته از رهبری هزینه کردن است. این پاسخ باعث انسداد بحث می‌شود. هرکس هم که خلاف آن بگوید و استدلال کند، ضد ولایت است. در بحث انتخاب وزراء هم همین نقل‌ها از رهبری باعث حواشی بسیاری شد، که در مجموع هم نتیجه به نفع انقلاب از آب درنیامد. مجلسی که می‌توانست تراز بالاتری از وزراء را انتخاب کند با این سبک استدلال‌های صرفا تعبدی وزرائی را انتخاب کرد که جایگزین‌های بهتری برای آنها بود. ۳. اوایل انقلاب، شبهه‌ای بین دانشجویان پیش آمده بود که بهشتی سنی است. عده‌ای از دانشجویان انقلابی دوستان خود را که امر برشان مشتبه شده بود، با خود به نماز شهید می‌بردند تا زمانی که ایشان «اشهد أن علیا ولی الله» می‌گویند، شبهه‌شان برطرف شود. شهید که از حضور این دانشجویان آگاه بود، عمدا «اشهد أن علیا ولی الله» را که جز اذان هم نیست، نمی‌گفت. علت را از ایشان پرسیدند ایشان فرمود؛ من باید فدای علی شوم نه علی فدای من. پ.ن: در داستان شهید بهشتی مناقشه نکنید، چون نکته چیز دیگری است. ️ .