درباره قلم آقای مظفر سالاری نویسندگانی که عموما با کودک و نوجوان سرکار دارند قلم ساده‌ای دارند از این نظر که از پیچیدگی‌های گفتاری پرهیز می‌­کنند و سعی می‌­کنند مقدمه و مواخره­ای در حد فهم کودک یا نوجوان بنویسند مظفر سالاری هم از این قاعده مستثنا نبوده است داستان‌هایش را معمولا حول داستان‌­های عاشقانه­ مذهبی می‌­نویسد برای مثال به کتاب «دعبل و زلفا» اشاره می‌کنم که سرگذشت شاعری به نام دعبل است که زبانی تیز و صریح و حق­‌گو دارد او در سفری به عشق( زلفا) که کنیزی شیعه است و سیرت وصورت زیبایی دارد گرفتار می‌­شود در راه عشقش از نماز دور می‌­شود و به شراب روی می‌­آورد و اشعاری عاشقانه می‌­سراید اشعار دعبل باعث می‌­شود تا به قصر هارون راه­ یابد اما در نهایت یکی از عمال امام کاظم او را از اوضاع بدی که گرفتار شده نجات می‌دهد