دلالته الیه، ما کان له علی الله حق فی ثوابه و لا کان من اهل الایمان.»[7] فرمود:«حقیقت و مخ امر و اعلای آن و کلید آن و باب اشیا و رضای خداوند، اطاعت امام است بعد از معرفت او. آگاه باش که اگر مردی شبها به عبادت ایستد و روزها روزه بگیرد و تمام مالش را صدقه دهد و تمام روزگار را حج کند و نشناسد ولایت ولی خدا را تا موالات او کند و تمام اعمالش به راهنمایی او باشد، نیست برای خدای تعالی حق و ثوابی و نمی‌باشد از اهل ایمان...و از مجموع اخبار استفاده می‌شود که ولایت شرط قبول اعمال، بلکه شرط قبول ایمان به خدا و به نبوت رسول مکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) است. »[8] آیت الله مظاهری پی نوشت ها: [1]. بحارالانوار، ج 69، ص341. [2]. وسائل‌الشیعه، ج1، ص10. [3]. قرآن، آل‌عمران/31. [4]. بحارالانوار، ج69، ص247. [5]. همان، ص250. [6]. داستانها و پندها، ج 3، ص81. [7]. کافی، ج2، کتاب الایمان و الکفر، باب دعائم الاسلام، حدیث5. [8]. چهل حدیث، ص484.